Er zit een rode uitgeveegde vlek op de handdoek, het lijkt schrikbarend veel op een spoor van bloed. Op zichzelf is het niet verontrustend. Het kan heel goed zijn dat mijn man zich heeft gesneden bij het scheren, door zijn bloedverdunners lijkt het veelal erger dan het is. Geen reden tot directe paniek.
Steels bestudeer ik zijn gelaat. Het zit onder de stoppels.
Dan richt ik me tot mijn dochter.
'Heb je opoe op bezoek?'
'Huh, ik heb toch helemaal geen opoe, of is dat gewoon een andere naam voor oma? In dat geval is het antwoord: Nee, oma is al dagen niet meer langs geweest.'
'Nee, eigenlijk doel ik op iets anders, heb je feest?'
'Ook niet, en wil je nu stil zijn? Heb nog massa's typeoefeningen te gaan.'
Vreemd. Zou het spoor dan toch op iets gruwelijks duiden.
