Ko kijkt ongerust om zich heen. Het gehamer van de ijverige jonge zeearenden laat zich al zien: het limonadeglas begint de eerste barstjes te vertonen.
Het zou vast niet lang meer duren voordat het glas zou breken. Hij hoeft niet te raden wat er dan gebeurt.
Vastbesloten om niet als voorafje voor de hongerige roofvogels te eindigen, zet hij zich alvast schrap. Misschien heeft hij geluk en kan hij wegvliegen voordat ze hem grijpen.
De barstjes worden groter. Het glas kraakt, maar breekt nog niet en voordat het zover is komt Kimmie ineens te hulp. Vanuit het niets duikt ze schreeuwend op de jonge zeearenden af. ‘Rennen, Ko!’ roept ze naar hem toe.
Ko duwt zijn voeten naar buiten en weet het glas vanuit liggende positie weer rechtop te krijgen. Met vereende krachten weet hij uit het nest te klimmen.


#140w#schrijfuitdaging#kimmieenko

Loading full article...