Iedereen is druk bezig met de mazen in de regels te vinden om toch nog iets in deze decembermaand te verdienen of om toch nog enigszins feestvreugde aan deze maand te kunnen beleven. Maar ik heb belangrijkere dingen aan mijn hoofd.
Ik ben aan het piekeren en peinzen hoe ik de inwendige gedrochten tot vriendelijke goedaardige wezens kan vermommen. Verander je demonen in engelen door ze witgouden pruiken op te zetten, met zilveren haar erdoor verweven? Of is er meer voor nodig?
De glimlach heb ik al op mijn gezicht geplakt, de pijnlijke kaken die het me kost, heb ik er voor over, het masker went. Maar diep in mijn ziel heerst verdorvenheid. Die moet ik uitbannen, als ik eerlijk en oprecht wil overkomen, moet ik het beste uit mezelf halen en niet langer op de mazen van jovialiteit vertrouwen.
