Drukken
Verdomme, waar hangt die kerel nou weer uit. Volgens de barometer is het NU het juiste moment om de druiven te snoeien. Zal je net zien. Hij zal wel weer aan het vozen zijn met de dienstmeid, de sloerie. Al foeterend loop ik naar het tuinhuis. Terwijl ik het grindpad oversteek zie ik op het gazon één van zijn handschoenen liggen. Volg het spoor – maar er is geen spoor. Verderop zie ik de dienstmeid haar plumeau uitkloppen uit mijn slaapkamerraam. Zie ik nou een schaduw achter haar? Stop met die hersenspinsel. In de verte hoor ik een krijs van een kraai. Ik draai mijn hoofd in de richting van het kabaal en loop verder. Bij het tuinhuis aangekomen zie ik de tuinman. 'Zo zit je hier. Was je je weer aan het drukken.' 'Deze keer moest ik echt drukken.'
