De mens verzint van alles om het leven te leven, we verzinnen alles waarvan wij denken blij en gelukkig van te worden. We denken zo dat we positief zijn ingesteld, maar waar we niet bij stilstaan is ons gevoel wat daar vaak niet aan meewerkt.

Het proces noemen wij dan, ik maak mijn eigen keuzes en die keus noemen wij dan leven. Zo verzinnen we ons eigen bestaan en moeten wij van alles doen om dat proces aan de gang te houden.

We gaan iets doen, stel dat je gaat sporten en je vind het zo leuk, je bent er zo goed in dat er mensen zijn die tegen je zeggen jij kan wel les gaan geven.

Je traint nog door, overdenkt het en wat je negeert is je eigen lichaam, een pijntje, een ontsteking, een verrekking, een val, een verdraaiing. Je maakt jezelf wijs dat je goed bezig bent en je verzint zelf dat het erbij hoort, dat het wel weer overgaat.

Je gaat een cursus volgen die je heel interessant vind, je gaat er volop mee aan de slag, dan na een paar keer geweest te zijn komt er wat tussen op die avond, je kan niet. Je verzint ter plekke dat dit belangrijker is dan die cursus.

Je gaat naar die andere afspraak en komt terug met hoofdpijn, ach denk je het was er druk, die en die zaten zo hard te praten tegen mij, je vult het zelf in, je verzint het allemaal. Je praat het allemaal goed en dat proces heet verzinnen, want ja het ligt allemaal niet aan jou, maar altijd aan andere omstandigheden.

Zo vertel je van alles aan jezelf, je denken draait maar door, je hoofd is overvol en ook dat verzin je allemaal zelf, je houd het zelf in stand.

Als je een advies krijgt om er iets aan te doen roep je direct dat is niks voor mij, ik wel naar de sportschool, dat is goed voor mij en weer verzin je het zelf.

Je kijk niet eens wat het je echt oplevert, een sportschool is alleen maar gericht op lichamelijke ontspanning, maar jouw hoofd, je denken is een heel ander proces. Dit is een geestelijk proces, je verteld jezelf zo dat was even goed voor mijn lichaam, ik ben helemaal ontspannen. Maar na 10 minuten staat je hoofd alweer volop te draaien, ik moet naar huis, ik moet nog daarheen en zo verzin jij van alles om maar bezig te zijn. Dat is jouw leven totdat het helemaal mis gaat, dat je rust moet nemen om die ontsteking te laten genezen, die hoofdpijn die is gegroeid tot een migraine aanval, maar je verzint direct even naar de arts een paar pillen en ik kan gewoon doorgaan.

Je verzint gewoon dat het weer overgaat, dat pillen helpen, nee pillen als ruggensteun is goed, maar dan gelijk ook doorgaan is niet goed. Het lichaam gaat protesteren en jij verzint vele verschillende redenen om het niet bij jezelf neer te leggen. Je hoofd vraagt alleen maar een rust periode aan, het is allemaal teveel wat jij allemaal verzint. Jij maakt je druk om dingen die helemaal niet belangrijk zijn, nee erger nog jij verzint zelf dat ze belangrijk zijn en geeft het voorrang aan alles wat echt nodig hebt. Vele zeggen  dan ook ach ik ben niet belangrijk, ook weer verzonnen.

Leven is jezelf zijn, kiezen voor jezelf, nee zeggen tegen onbelangrijke dingen die jij zelf belangrijk maakt om verschillende redenen.

Je leven is in een constante verandering, alleen jij houd het tegen door je controle.

Je verzint dat jij alles moet controleren en dat alles perfect moet zijn.

Doordat jij je steeds vergelijkt met anderen kan je zelf niet veranderen.

R v Meerten

20-09-2017