De ontmoeting in het warenhuis (1)

Monica stond voor het raam en staarde naar buiten, de lucht was grijs en het miezerde. Ze had de hele week gewerkt en gisteravond alleen op de bank gehangen en naar The Voice gekeken. Haar vriendinnen waren inmiddels allemaal getrouwd en hadden kinderen. Vroeger ging ze in het weekend lekker stappen, dansen tot diep in de nacht, maar tegenwoordig kwam dat nooit meer voor. Om half twaalf was ze naar bed gegaan. Ze was alweer een tijdje single. Nou ja, een echte relatie had ze eigenlijk nog nooit gehad, het waren dates, soms één keer, soms wat vaker met iemand. De laatste date was alweer vier maanden geleden. Ze had de man leren kennen via een datingsite. In het begin dacht ze nog dat het misschien wel wat kon worden, maar na drie afspraakjes zette ze er een punt achter. Ze voelde nog steeds geen vlinders in haar buik en ook haar hart maakte geen sprongetje als ze hem zag. En dat was toch wel wat ze wilde voelen, waar ze naar verlangde, die heerlijke verliefdheid waarbij alles ineens anders kleurt, de zon altijd lijkt te schijnen, je gaat stralen en waar je zo blij en vrolijk van wordt. 

Ze twijfelde erover wat ze deze dag zou doen. Ze kon de hele dag binnen blijven met een goed boek of naar het winkelcentrum gaan en zichzelf verwennen met een kleinigheidje. Ze koos voor het laatste. Ze smeerde nog gauw een boterhammetje en stopte dat in haar tas voor het geval ze honger kreeg. Alleen ergens gaan lunchen deed ze nooit, dan voelde ze zich zo eenzaam tussen al die mensen, die gezellig met elkaar zaten te praten. Ze ging nog even naar het toilet en pakte daarna haar blauwe jasje van de kapstok. Ze deed een bijkleurende sjaal om haar nek en trok haar laarzen met hoge hakken aan. Ze keek nog even in de spiegel en een tevreden glimlach verscheen om haar mond. 

Monica pakte haar fiets uit het schuurtje achter in de tuin en reed weg. Drie kilometer fietsen was het naar het winkelcentrum. In het dorp waar zij woonde was geen winkelcentrum, maar ze vond het heerlijk om na een week binnen zitten nu de wind en motregen tegen haar gezicht te voelen. Ze genoot van de buitenlucht. Ze zette haar fiets op slot in een rek en stapte door de draaideur het warenhuis binnen. 'Hè lekker warm hier', dacht ze. Ze slenterde wat over de afdelingen. Overal om zich heen zag ze gezinnen met kinderen en stellen die gezellig bij de rekken en tafels spullen stonden te bekijken. Ze werd er wat weemoedig van. Ze voelde zich daardoor nog meer alleen. 

Op de lingerieafdeling zag ze een leuk setje hangen. Ze paste het en het stond haar geweldig. Hier werd ze altijd zo blij van. Ze gunde het zichzelf en ze besloot dat ze het zichzelf cadeau zou doen. Ze wilde ook nog even naar de boekenafdeling om het laatste deel van Fifty Shades of Grey aan te schaffen, dus stapte ze de roltrap op. 

Halverwege de roltrap gebeurde het; zij ging naar beneden en hij kwam naar boven. Hun ogen vingen elkaar en konden elkaar niet meer loslaten. Ze glimlachten naar elkaar en ze voelde direct een intense warmte door haar lijf stromen. Normaal gesproken zou ze na een paar seconden haar gezicht hebben afgewend, maar nu leek ze gevangen in zijn blik, ze zonk erin weg. Hij bleef haar aankijken, het leek zelfs wel of hij dwars door haar heen keek. Toen ze elkaar passeerden, draaien ze beiden hun hoofd om alsof ze elkaar niet los wilden laten. Monica stapte van de roltrap af en moest even bijkomen. Dit was zo bijzonder, ook een beetje eng, dit had ze nog nooit meegemaakt. Een wildvreemde man, ze kende hem helemaal niet, maar het voelde zo vertrouwd, alsof ze hem al jaren kende. Wat ze nog nooit eerder gedaan had, deed ze, ze draaide zich om en stapte de roltrap weer op naar boven.