Op een dag krijg je de vraag; Mama, waar komen baby's vandaan?
Het zweet breekt je uit en kijkt naar je kroost van 3 jaar en bedenkt je dat dit een dag is dat jij aan de beurt bent. De meisjes zou jij doen en de jongens wellicht je partner. Je kijkt nog eens in die kleine bruine vragende ogen en ergens hoopte je dat ze wat ouder zouden zijn voor deze vraag.
Nouja, dat zou kunnen...
Als spirituele moeder denk je eerder aan de zielen die naar ons komen om geboren te worden, dus daar ga ik het over hebben.
Wil je alles weten hoe je je kind moet vertellen over de bloemetjes en de bijtjes, lees dan eens deze blog van; Bijna Hippie, seksuele voorlichting begint bij baby's.
Dit zijn niet alleen tips om aan kinderen te vertellen, maar ook een spirituele ontdekkingsreis voor volwassenen. Ik vertel mijn kindje altijd dat er een wachtrij is met allemaal kindjes die hun ouders kiezen. Ouders die dit willen vragen vriendelijk of ze een kindje mogen krijgen. En als ze een lieve en goede mama zien dan kiezen ze die uit.
Zelf heb ik er drie jaar over gedaan om een kindje te krijgen, een lang en zwaar medisch traject, maar op een nacht werd ik wakker. Ik huilde mijn ogen er uit. In mijn droom zag ik een zwevende lichtblauwe bol die mijn buik in schoot. Het was een paar dagen voor mijn menstruatie en ik mocht eigenlijk nog niet testen, toch deed ik dat en zag een streepje. Het was duidelijk en sinds die tijd voelde ik mij verbonden met het kindje in mijn buik. Ik voedde het wezentje met gezonde dingen, groenten en fruit. Als zwangere volgde ik veel mijn gevoel.
Mijn advies; Als iets niet goed voelt, niet doen!
Ik had een voorbeeldige zwangerschap, ik liep nog in de bergen van Frankrijk met 6 maanden. Ik beklom bergen, had geen last van misselijkheid en mediteerde veel, ik had geen last van dikke voeten, ik waggelde niet... Nee, ik was een voorbeeldige zwangere vrouw.
Een maand voor ik moest bevallen werd ik op een ochtend wakker. Nee, het voelde niet goed! Er was iets... Ik kon er mijn vinger niet op leggen, maar ik belde het ziekenhuis op dat de baby ineens minder bewoog. Ik voelde haar ziel nog wel, maar het was vaag. Die dag werd ik direct opgenomen, mijn bloeddruk was hoog en ze kwamen er achter dat een van de navelstrengen het niet goed deed.
Gelukkig heeft dit verhaal een goed einde, mijn liefste panda is nu bijna 4 jaar oud, maar wat heeft ze moeten vechten. En daarom zeg ik moeders altijd hun instinct te volgen. En nee, dat is niet een gedachten van; 'oh ik wil liever thuis bevallen' of 'mijn kindje mag geen koekjes' Ik heb het over het dringende gevoel op de achtergrond dat sterker en sterker wordt...
Wil je zelf zwanger worden en volg je net als ik een traject, ik zal er binnenkort een spirituele post over maken :)
