Gezien het jaar echt nog maar enkele dagen duurt, ga ik eens terugblikken op wat wij nu allemaal hebben gedaan/meegemaakt afgelopen jaar. Er zijn namelijk nog al wat dingen veranderd gedurende het jaar.
Wat aan 2017 vooraf ging:
Zo begon ik in oktober 2016 met werken in Spanje bij een multinational, om vervolgens enkele weken later van een trap te glijden en in de ziektewet te belanden met rugblessure. Het jaar 2017 begon eigenlijk met het feit dat het bedrijf me eind januari ontsloeg ( die maanden ervoor hadden ze me doorbetaald). Helaas was de blessure wat erger dan verwacht, en was ik nog niet in staat weer te gaan werken.
Ik kreeg mijn ontslag in Januari 2017
Op zich lijkt dat vervelend, maar ergens was het ook wel een geruststeling, want mij was al duidelijk dat dit nog even kon gaan duren. Nu hoefde ik me tenminste niet meer druk te maken om wat hun ervan dachten. Overigens kon ik dit pas zo benaderen nadat ik wist dat ik 70% betaald zou krijgen via een overheidsinstelling in Spanje. Oh ja, en NADAT ik een advocaat had bezocht, die me dit vertelde, en nog even 450 euro extra uit mijn ontslag sleepte.
We kochten eindelijk een goed matras
Nog een bijkomend voordeel van die extra vergoeding (waar ik overigens gewoon recht op had in eerste instantie) was dat we na maanden op een vre-se-lijk bed en slecht matras slapen nu een heel goed matras konden kopen. Dat was dan ook zonder twijfel het eerste wat we deden, dit zou ook mijn rug ten goede komen tenslotte. Dit lijkt misschien onzin om te vermelden, maar het heeft mijn leven echt stukken dragelijker gemaakt haha.
Onze meid werd 1 jaar!
Een hele mijlpaal natuurlijk, onze jongedame vierde haar eerste verjaardag in Spanje! Ze had slechts 3 maanden van haar leven in Nederland doorgebracht, en was letterlijk meer tijd op de wereld geweest in het zonnige Spanje toen ze haar eerste verjaardag bereikte. Lieve vrienden zorgden ervoor dat we met een klein intiem clubje toch met zijn allen een geslaagd feestje hadden voor haar birthday.
Mijn rug verbeterde enigzins (ups and downs)
Ik merkte steeds beter waar mijn grenzen lagen, en probeerde deze erg goed te bewaken. Wat mij op den duur heel veel pijn scheelde (dat in combinatie met matras en waar nodig pijnstillers).
We raakten ongepland in verwachting
Dit was nogal een dingetje emotioneel gezien, en lichamelijk ook. Hoewel we deze dame een broertje of zusje gunden, en het positief probeerden te benaderen, viel het vooruitzicht aan een dikke buik (in combi met mijn rugblessure en het in Spanje zijn ipv NL ziekenhuis) me zwaar. Zeker nadat ik tijdens het eerste echo bezoek als een homp vlees alle kanten op werd gegooid door de verloskundige tijdens de echo. Ik sprak toen nog te weinig Spaans om voor mezelf op te komen. En het was eerlijk gezegd een cultuurschok voor mij dit mee te maken!
Ik kreeg een miskraam met 10 weken
Althans, bij de eerste echo werd ik weggestuurd met het hartje klopt nog niet, kom maar met 20 weken terug!! In NL als het hartje niet klopt kom je met 9 of 10 weken terug, zodat je weet of het goed zit. Deze mevrouw deed dat anders. Vervolgens kreeg ik 4 weken later een bloeding die aanhield, en toen ik me bij de urgencias meldde met dit verhaal, bleek het vruchtje dus 4 weken geleden al gestopt met groeien. Ik heb 4 weken met een dood vruchtje in mijn buik gelopen. De dag erna was een lange dag, van 9 uur in de ochtend tot middernacht was ik in het ziekenhuis voor de curretage omdat de doktoren een benodigd document nog moesten tekenen voor mijn ontslag uit het ziekenhuis. Er werd sectie verricht op het vruchtje zeiden ze, er werd niks gevonden. Ik vermoed dat het kwam door de zware medicatie die ik slikte (we probeerden niet zwanger te raken) voor mijn rug. Waar ik zodra ik het wist mee ben gestopt, wellicht te laat.
Vriend ging de zoektocht naar een baan aan
Aangezien we op voorhand wisten dat de ziektewet uitkering flink zou dalen binnenkort, werd door vriend het solliciteren een stukje actiever dan daarvoor opgepakt. Vele uren was hij bezig met zijn CV verbeteren, en insturen naar bedrijven. Een gebed zonder einde, zo leek het in Spanje. En met de nodige frustratie en afwijzingen van hun kant ivm vaak iets teveel kennis voor die baan, wees hij zelf ook een aantal banen af. Puur omdat het een hongerloontje zou gaan betreffen waar we amper van rond zouden komen. Hij besloot zichzelf te presenteren op vacature sites om door hen gevonden te worden, en bracht vele uren bellend door met (vaak niet luisterende) recruiters... Tot dat ene telefoontje kwam...
I've got only one job offer for you, and I think you would be perfect for this job!
Een irritante recruiter die niet heel snugger overkwam, en niet al te best luisterde vaak, maar het toch mooi heeft geregeld.. De baan waar mijn vriend dan eindelijk zijn kennis en kunde weer kon gaan benutten.. In Budapest wel te verstaan.. Tussen het eerste job interview en de emigratie zat slechts enkele weken! Een hele verandering in ons leven.
We zagen oude vrienden weer sinds 1,5 jaar
Eenmaal aan de gang in Budapest, kwam daarbij ook de training in Belgie. Met daarbij het weerzien van enkele dierbare vrienden sinds lange tijd. Wat was dat fijn, om jullie weer eens te zien!
Het emigratie proces verliep / verloopt niet al te soepel
Zoals jullie hebben kunnen lezen, is het niet allemaal zonder slag of stoot gegaan de afgelopen maanden, en heeft het me denk ik de nodige grijze haren gekost.. Te weinig info en hulp vanuit het bedrijf (simpelweg omdat zij nog geen HR medewerker die de Hongaarse wetten kent hebben) en de nodige faals gaande weg. Maar intussen zitten we nog een maandje (hopelijk korter) in een fijn appartement waar ik me binnen prima voel met de dame, en hoop ik begin januari te kunnen melden dat we een vaste eigen stek hebben gevonden. Dan moeten er helaas nog wat documenten geregeld worden waar wel enigzins spoed achter begint te zitten voor mijn gevoel, en ik hoop daarna dan ook ECHT rust te hebben eindelijk.
En verder was het een jaar met zware momenten emotioneel door alle stress kwam het verdriet om het gemis van de oudste twee kinderen er vaak ook veel harder en heftiger uit dan ooit tevoren. Ik weet dat het enige is dat ik kan doen, doorgaan en sterk blijven, en zorgen dat wij op de rit blijven en alles goed regelen. Het heeft er wel voor gezorgd dat hetgeen waar ik grip op heb, ik ook echt onder controle wil houden, wat me de nodige stress oplevert als het dan misgaat door wat voor reden dan ook. Ik probeer door te gaan, maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan ze denk. Ik kijk uit naar het moment dat wij herenigd worden lieverds!
We zien ons kleinste meisje opgroeien en dagelijks nieuwe dingen ontdekken en leren. Ze praat volop, en ik ben stapelgek op haar. Ze kan het bloed onder mijn nagels vandaan halen, maar wanneer ze haar eigen lieve ik is, en nergens last van heeft is het mijn lieve kleine meisje waar ik zo ontzettend trots op ben! De kleine wijsneus heeft veel weg van haar oudere zus, wat vaak confronterend is. Ze geeft dagelijks kusjes aan haar zus en broer als ze de foto op mijn telefoon mag bekijken. Wat ik ontzettend schattig vind. Ze kan zelfs al bijna haar zus haar naam zeggen!
Wij gaan proberen om er wat van te maken volgend jaar, en met een stijgende lijn ons leven verder op te bouwen. Hoe dat precies ingevuld zal worden weten we natuurlijk nog niet, de tijd zal het leren. Ik weet wel dat ik enkele dromen uit wil laten komen, want mijn vriend werkt hard elke dag om te zorgen dat ik niets perse hoef, maar enkel geld hoef te verdienen omdat ik het wil en fijn vind.. Hij roept al jaren, ik moet ervoor zorgen dat jij de middelen hebt om te doen waar jij goed in bent, zodat jij kunt shinen. En nu maakt hij dat waar. Waarvoor ik hem heel heel heel dankbaar ben, dus ik moet het ook wel echt waar gaan maken in 2018! Ik schop mezelf even onder mijn kont :) I can do this!
2017 is ook het jaar dat ik ben gaan bloggen, hier op Yoors. En intussen is het een deel van mijn leven geworden, en ben ik ontzettend blij met jullie als volgers, lezers, delers en hartverwarmende support die ik continue krijg als het even tegenzit. Ik hoop dat we allemaal een geweldig 2018 zullen hebben!
* PROOST!*
