Volgende week om deze tijd zit de operatie er op. Borstbesparend. Ik ga ervanuit dat dat zo blijft, want ook bij het plaatsen van de jodiummarker (zie info krantenartikel) afgelopen maandag, was er geen massa meer te zien.
Ik maak dus nu, naast mijn vocale volume, ook herrie uit m'n lymfeklieren en m'n borst. 🤣U is gewaarschuwd.
Afgelopen weken was op en af afzien. Vermoeidheid kwam weer om de hoek kijken en de jeuk en stekende pijn in m'n armen zijn ook toegenomen.
Dat laatste geeft stress.
Ik slaap er slecht van. En het rottige is dat stress nu weer de jeuk en pijn aanjaagt. Om het gezellig te houden.
Van de week de laatste onderzoeken en intakes voor de operatie van 4 februari gehad.
M'n hartje zit qua percentage weer op het niveau van voor de chemo en dus rond de 40% (van de 50/60%) Deze 50/60% is normaal.
Kennelijk heeft het ziekenhuis waar ik in rondwandel de afgelopen maanden, centjes nodig. Want, na zeker 4 à 5 hartecho's ben ik ineens niet echo-geniek. Pardon? Geniek?
Ja, nou, sommigen zijn moeilijk leesbaar vanaf de zijkant vd echo.
Tuurlijk. Dat was je in al die 7 jaar nog niet opgevallen?
We kunnen het percentage van de hartfunctie beter zien als we een MRI maken. Die ga ik voor je inplannen.
Doe maar niet. Daar heb ik destijds serieus een trauma aan overgehouden. Geen MRI voor het hart voor mij. Maar het is toch goed 40%? Ik heb geen klachten, dus waarom een MRI?
Oh, nee, als je er een trauma van hebt, dan doen we het niet.
Ja, eh, ik ben geen verdienmodel. Ze verdienen al genoeg aan mij.
Vandaag de laatste ronde. Gesprek anesthesist en nog wat vrouwen ???? Vier afspraken, die gewoon in één afspraak kunnen wat mij betreft. Mijn hemel, zonde van het geld.
Lang verhaal kort, ik ben goedgekeurd. 
Dus, alles nu achter de rug in principe. Maandag belt de chirurg nog even, want de verwijzing voor bestraling in het UMC is de deur nog niet uit. Dat vermoeden had ik al, toen de cardioloog mij wazig aankeek en niet wist dat de operatie al voor de deur stond en dus niet door de chirurg is doorgegeven.
Communicatie, communicatie.
Hij gaf wel aan dat het in mijn dossier stond.
Ja, dat mag ik toch hopen, zeg.
Maar ik geloofde hem niet helemaal, want hij vroeg 'wat voor operatie' en kwam zelf met het antwoord een bioptie.
Neeheeeeeee, een operatie onder volledige narcose.
Oh, ehm .... en hij deed het zwijgen toe.
Ik heb maar even de mamapolie gebeld. Leek me wel slim, want ik twijfelde gelijk over de verwijzing en mijn gevoel klopte dus. Overigens geen nood, want we zijn nog ruim op tijd daarvoor. Bovendien heb ik zelf eigenlijk niet zo'n haast. 😜
En nu maar hopen dat ze toch niet per ongeluk in haar chaotiek mijn borst amputeert ... 😳
Artikel uit 2017 in de Gooi- en Eemlander over de jodiummarker. Toevallig is deze chirurg in het artikel, ook de mijne. 
Hoe ik me voel nu de operatie zo dichtbij is?
Prima wel. Meer bang voor wat de gevolgen zijn. Niet kunnen bewegen en vochtophoping. Er wordt in ieder geval een lymfeklier verwijderd en dat kan oedeem veroorzaken. En tijdens de operatie kunnen ze pas zien hoeveel lymfeklieren er verwijderd moeten worden. Duimen dat het er bij eentje blijft.
Denk het wel overigens.
DM
