Waarom zijn mensen toch zo bang om naar zichzelf te kijken, zichzelf te onderzoeken. Hoe kan het toch dat ze altijd buiten zichzelf zoeken naar oplossingen waarin ze vast zitten, dat er altijd iemand moet zijn met een mooie methode, therapie. Dat ze die gaan volgen omdat het zo mooi klinkt of uitgelegd wordt, het verwachtingspatroon daarin is dat dan alles wordt opgelost.

Een begeleiding ja helemaal mee eens, maar wat er heel vaak gebeurd is dat wij het niet vervolgen. Er wordt vaak heel veel geld aan besteed terwijl er op lange termijn geen resultaat is, oefeningen of andere methodes die zijn geleerd worden niet volgehouden of tot het moment dat het weer goed gaat en alles wordt vergeten.

Tot de volgende keer dat het weer mis gaat en dan weer iets nieuws beetpakken, nee ik snap er niets van dat er niets van wordt geleerd.

Het zijn vaak de mooie woorden en uitleg die mensen overhalen om dingen te doen zonder zich erin te verdiepen. En dan bedoel ik niet een paar recensies lezen want die worden door persoon die iets aanbied heel vaak zelf geschreven.

Loading full article...

Geen idee. Zelf geloof ik niet zo in die mooie therapieën. Vaak helpen die ook niet, want niet veel later is er weer een andere hype.
Goed onderwerp/goede vraag.
wakeupkitty  klopt, maar waarom het niet helpt is dat de mens niets veranderd en de opdrachten niet uitvoert, vandaag ziek morgen beterdankje