Op het moment dat die tweede melding kwam was ik zelf 6 maand zwanger. Niet dat je ooit op dit soort dingen zit te wachten maar toen helemaal niet.
Sterker nog de stress van dit geheel zorgden bij mij uit eindelijk voor vroegtijdige weeën waar mee ik 48 uur in het ziekenhuis heb gelegen. Gelukkig zakte ze af maar moest de rest van mijn zwangerschap wel rust houden. Wat erg lastig is als je in zo een situatie verzeilt raakt.
Ook was dit de periode dat de jeugdzorg naar de gemeentes over gezet zou worden. In eerste instantie kwamen we toch bij dezelfde contact persoon terecht.
In overleg werd de omgangsregeling voor een half jaar stop gezet. Mijn ex zou de mogelijkheid hebben zijn dochter onder toezicht van mij te zien. Op voorwaarden dat hij op dat moment dan ook nuchter zou zijn.
Hier mee was de veiligheid van mijn dochter gewaarborgd. Ze gingen het dossier vast door zetten naar de gemeente waar ons een regisseur aangewezen zou worden die na verloop van tijd contact op zou nemen. Dit werd een meneer.
Ik kreeg al snel het gevoel dat meneer helemaal niet zat te wachten op deze functie verandering. De beste man heeft twee keer gebeld en daarna gezegd dat de omgang na die 6 maand weer opgebouwd kon en diende te worden aangezien we een co-ouderschap hebben. En hij in die periode zijn leven weer op orde had gekregen.
En daar mee sloot hij het dossier af. Ik wist niet wat me overkwam. Zeker aangezien ik in dat half jaar mijn ex man één maal van mijn terrein heb moeten verwijderen. Hij kwam stom dronken aan om wat te gaan doen met mijn dochter. Mijn dochter heeft hem dus stom dronken gezien. Toen heb ik haar wel weg gebracht naar een vriendin voor ik hem van mijn terrein heb laten halen door zijn vader.
Ik was er dus ook helemaal klaar mee. Dus ik in de telefoon. Kijken wat mijn mogelijkheden waren tot het op eisen ouderlijk gezag en wat ik kon rond om de omgangsregeling.
De advocaat was heel duidelijk. Hoe de wetgeving rond om dit soort dingen uitgevoerd wordt is erg afhankelijk van welke rechter je treft. Er zou dan sowieso een onderzoek van de raad van kinderbescherming in worden gesteld. Over heel deze procedure gaat veel tijd heen. En op het moment dat mijn ex in die tijd zijn leven weer op de rit zou hebben zou ik maar weinig kans maken. Dit omdat na alle rancuneuze exen rechters hun vingers hier niet zo makkelijk meer aan willen branden. Als ik enig sinds een kans wilde maken moest ik dus harde bewijzen hebben.
Ja daar kwam die weer. En de dossiers van de meldingen dan? Nou die zouden wel wat zeggen maar gingen niet over dit moment.
Toen ik dat geheel zo ging bekijken heb ik besloten op dat moment maar niets te doen. En dan maar te wachten tot het moment dat ik wel bewijzen zou hebben. Al weet ik tot de dag van vandaag nog steeds niet zo goed hoe ik die zou moeten krijgen. Mijn ex is namelijk zoals de meeste verslaafden een meester in het liegen en bedriegen. En manipuleren is hem ook niet vreemd
Gelukkig ging dit een dik jaar goed. Tot net na een zomer vakantie. Toen viel hij weer terug. Ik weer aan bellen naar de regisseur van de gemeente om te kijken wat die kon. Nou die beste man was er niet meer. Iemand die zijn zaken over heeft genomen en mij van advies kon dienen nee hoor ook niet. Dan moest ik maar een melding indienen. Nou in dat cirkeltje had ik al vaker gelopen en dat had met nu niets verder gebracht.
Uit eindelijk via maatschappelijk werk een dame aangewezen gekregen die zou gaan proberen te bemiddelen. En waar nodig kon ze me ook helpen in de verdere stappen. Ik was dus heel benieuwd hoe dit alles zou lopen.
Omdat ik al wist wat voor weg dat zou zijn en worden leek het me beter om dat voor zo ver dat kan samen te doen met iemand die in het belang van mijn dochter mee kijkt.
In eerste instantie was ze heel simpel. Dit kan niet en hier moet wat gaan gebeuren. Ze stond ook totaal achter het feit dat ik mijn ex de omgang weer ontzegd had. Behalve dan onder mijn toezicht.
Ze ging daarna in gesprek met mijn ex en heel haar kijk op de zaak veranderde. Hij deed toch zijn best en zag in dat dit echt niet kon zo. Had zich weer laten opnemen en liet aan haar merken dat hij de ernst van de zak in zag. Hij wilde dan ook graag mee werken aan een bemiddeling.
Voor mijn gevoel stond ik weer alleen. En met de opmerking van de advocaat dat ik me goed moest realiseren wat ik aanhaalde als ik het tot een rechtszaak zou laten komen nam ik het besluit om dan maar die bemiddeling te doen. In de loop van de tijd vond zei het ook niet meer als normaal dat ik de omgang weer op zou bouwen. Maar mijn ex mocht niet met haar rijden. Dit betekende dan ook dat ik haar altijd moest brengen en halen toen we weer zo ver waren dat ze daar zonder toezicht weer naar toe mocht.
In de loop van de tijd had ik niet het gevoel meer dat er veel te bemiddelen viel tussen mijn ex en mij. Maar zag wel problemen bij mijn dochter als het om haar gedrag ging. Hier hebben we hulp voor binnen ons gezin laten komen.
Ik heb hier veel uit gehaald en we hebben veel over hoe om te gaan met een dochter met scheidingsproblematiek. Ze is erg pienter maar sociaal emotioneel heeft ze het moeilijk. Ik vind dit ook niet gek aangezien er in haar leventje natuurlijk een hoop gebeurt is.
En hoe goed je het ook probeert te doen als moeder soms kan het geen kwaad wat handvatten te krijgen. Deze mevrouw die bij ons in het gezin kwam was de eerste die me het gevoel gaf me te begrijpen. Me niet te veroordelen en juist eerder me respecteerde omdat ik het belang voor mijn dochter om te weten wie haar vader is en de mogelijkheid een band met hem op te bouwen voor liet gaan. Voor op mijn eigen verdriet, mijn wanhoop en angsten. Want ze was heel duidelijk dat een vader compleet uit het leven weren van een kind vaak ook niet goed is voor het kind zelf.
Mijn dochter is ondertussen 8 jaar en tot op de dag van vandaag erg gek op haar vader. Ze is ook altijd blij als ze weer naar hem toe kan. En als het goed gaat met haar vader zorgt hij ook goed voor haar. En hij houdt veel van haar.
En ik? Ik weet dat ik heel mijn leven lang te maken zal hebben met een externe factor die in mijn gezin grote invloed zal hebben. Me zal kwetsen en waarschijnlijk weer zal teleurstellen. Daarnaast heb ik ten alle tijden de taak de veiligheid van mijn dochter te waarborgen. Er zijn dus weer andere afspraken. De overdracht gebeurt altijd bij mij. Hij is nu weer ander half jaar nuchter en wie weet blijft het zo. Maar op het moment dat ik het niet vertrouw mag ik hem vragen om een blaastest die hij verplicht is mee te hebben. Weigert hij of blijkt hij alcohol op te hebben mag ik mijn dochter bij mij houden.
Ik hoop dat het niet gebeurt en weet ook nog niet goed wat ik dan ga doen. Het belangrijkste vind ik het geluk van mijn dochter.En natuurlijk haar veiligheid. Ze is nu ouder en nu zou ik haar ook meer betrekken bij wat er aan de hand is. Zonder dat ik haar vader zwart hoeft te maken. We hebben haar al vaker gezegd dat haar vader ziek is. En ik denk zelfs dat ze dat in haar hart ook wel weet.
Zoals de hulpverleners in de meerdere trajecten zeiden. Ze heeft het recht om te weten wie haar vader is en daarom ook het recht om met hem om te gaan met al zijn problematiek.
Maar als er die dag komt dat hij haar weer kwetst. Of zei er niet meer naar toe wil dan is het klaar. Dat is iets wat ik zeker weet.
Verder proberen we hier te genieten van elkaar. Alle leuke en mooie dingen die er gelukkig zijn. Met elkaar als gezin van 4 hier in huis.Mijn dochter mijn zoon en mijn liefdevolle man die in welke beslissing ik ook neem achter me staat, En haar vader is in haar leven. Dat is iets waar ik ondanks alles op zo een normaal mogelijke manier mee om probeer te gaan. In belang van mijn dochter.
En de toekomst zal ons leren wat daar in gaat gebeuren. Maar we kunnen het hier aan en ik zal er altijd voor mijn dochter zijn, en altijd begrip hebben voor haar liefde voor haar vader.
