“Lisa ga je mee het centrum in?”, hoor ik iemand achter mij schreeuwen. Ik kijk om, om te kijken wie daar zo hard door de gang naar mij roept. Ik kan net opzij stappen voor ik omver word gerent door Maartje. Maartje is mijn beste vriendin, doordat zij naar een andere klas is gegaan zien we elkaar niet zo veel meer, ze gaat nu meer met andere meiden om. Ik kijk snel even in mijn agenda voor ik iets afspreek, “ja lukt wel” hoor ik mezelf mompelen. “ 2 uur bij mij thuis, fietsen we samen heen” hoor ik haar nog zeggen voor ze de gang weer uitrent. De laatste paar uren gaan heel langzaam voorbij, ik kijk er enorm naar uit om weer een keer met Maartje te gaan shoppen.

De laatste bel gaat, ik snelwandel het lokaal uit op weg naar mijn fiets. Zo snel als ik kan fiets ik naar Maartje haar huis, daar aangekomen blijf ik bij haar buiten wachten.
“sta buiten, kom je” app ik haar.
“kom er zo aan” reageert ze gelijk.

Een paar minuten later komt ze naar buiten gelopen in een korte rok, croptop en een spijkerjasje. Dit is niet de Maartje die ik altijd kende. “Wat zie je er leuk uit” zeg ik haar, nadat ik haar van top tot teen heb bekeken. “Deze kleding komt bij dat nieuwe warenhuis weg” antwoord ze wanneer ze ziet dat ik uitgekeken ben. Enkele ogenblikken later zitten we op de fiets op weg naar het centrum toe. Zoals we net afgesproken hebben gaan we eerst naar dat nieuwe warenhuis toe. We lopen rustig naar de kleding afdeling toe, ik krijg een naar gevoel in mijn buik als ik het prijskaartje zie. “Hoe betaal jij dit allemaal” vraag ik geschokt. Ik krijg een arrogante blik van Maartje terug, “Hou je bek hier, ik vertel het je zo” sist ze naar me.  “Pak wat kleding wat je leuk vindt en dan gaan we passen”. 

Ik heb een leuk zomers jurkje gevonden, een leuk t-shirtje en een aantal hemdjes met leuke teksten erop. Maartje trekt mij mee een paskamer in “doe je kleding aan onder je eigen trui en loop zo onopvallend mogelijk weg” hoor ik haar zeggen. Ik sta verbluft met open mond haar aan te kijken. “Of durf je soms niet” hoor ik haar zeggen voordat ik ook maar de kans krijg om te reageren. “Ik durf best maar, ik ga dit niet doen” ik klink boos, en dat ben ik ook. Ik gooi de shirtjes aan de kant, schuif het gordijn open en loop zonder om te kijken weg. Hoe kan ze dit doen denk ik bij mijzelf.

Maartje komt achter mij aan gelopen, “ga weg” schreeuw ik naar haar. Ik wil niks meer met haar te maken hebben. Ze bekijkt het maar met die nieuwe ‘vriendinnen’ van haar. Wedden dat als ze niet meer mee wil doen, dat ze er uit ligt. Maartje bleef mij naar buiten volgen, ze had zonder dat ik het weet nog een topje onder haar eigen topje aan zitten. Het alarm ging af, ik schrok en Maartje begon te rennen. Ik word bijna omver gelopen door een bewaker die achter haar aan gaat. Geschokt blijf ik kijken, is ze nou echt zo ver gezakt. Ik pak mijn telefoon en bel Maartje haar huis op, haar moeder neemt op. “Maartje is opgepakt wegens winkeldiefstal, ik wilde het zeggen voordat de politie u belt en Maartje wilde dat ik mee deed, dit wilde ik helemaal niet” ratelde ik aan een stuk door. Ik kon horen dat ze geschrokken was. “Blijf waar je bent, ik kom er gelijk aan” zei ze nog snel.