Vandaag was de dag, de laatste dag op mijn werk. Door een goed bedacht concept van mijn man zijn we in een klap rijk geworden, maar ja wat is eigenlijk rijk. We hebben in elk geval genoeg geld om van te kunnen leven zonder te werken. We hebben na een jaar ons huis te koop te hebben gehad, deze eindelijk verkocht. 
Nu kunnen wij eindelijk beginnen met onze droom, de wereld rondreizen. Het is een erg dubbel gevoel, ik heb er zin in maar, ik zal mijn leuke en lieve collega's ook gaan missen. 

Daar gaan we dan, in de auto op weg naar het vliegveld, onze eerste bestemming is Lapland. Het is een lange reis hier naar toe, we hebben een bed and breakfast geboekt, waar de natuur heel mooi schijnt te zijn. Het is onze bedoeling om aan te komen in de bed and breakfast, hier even uitrusten en de volgende dag er vroeg uit op weg naar de vrijheid. We lopen dagen lang, het lijkt geen einde aan te komen, berg op berg af. Het is warm, de zon schijnt en op grote stukken gras, is geen schaduw te vinden. We hebben maar een doel voor ogen, dat is de berg voor ons beklimmen. Zoals het op de foto's eruit zag, leek het wel het einde van de wereld, de rust en de mooie omgeving, hier doen we het voor. We hebben een tent mee voor als we moeten overnachten onderweg, het schijnt drie dagen te duren voor je daar bent. 

En na vier dagen (na een vertraging opgelopen te hebben door, een verzwikte enkel van mij) zijn we eindelijk gearriveerd bij de top. Het uitzicht is geweldig, echt het einde van de wereld. 

Dit is de schrijfuitdaging van februari, ik hoop dat jullie het wat vinden.