Hoe romans je helpen om te rouwen.
Naarmate de feestdagen naderen, keren onze gedachten vaak over naar geliefden die niet langer bij ons zijn. Voor degenen onder ons die niet in staat zijn geweest om onze verliezen vollediger te betreuren, kan dit bijzonder moeilijk zijn. Soms kunnen we worden afgesneden van gevoelens gerelateerd aan verlies, waardoor een natuurlijk rouwproces wordt voorkomen. Door de jaren heen heb ik geleerd dat het mogelijk is om opnieuw contact te maken met gevoelens over een verloren geliefde door tijd door te brengen met fictie, omdat het lezen van romans je kan helpen verbinding te maken met een emotionele ervaring. Ik heb dit zowel in mezelf als in mijn patiënten gezien.
To the Lighthouse book
Angela, een professionele vrouw van midden dertig, kwam naar me toe omdat ze zich ongelukkig voelde: 'alsof het leven uit me is weggepompt.' Twee jaar eerder was haar moeder gestorven, iets waar ze nooit erg verdrietig over was geweest. Angela zei dat ze zich niet zo dicht bij haar moeder voelde sinds haar ouders scheidden toen ze naar de universiteit ging. "Het leven werd druk voor ieder van ons. We hadden onze eigen levens." Hoewel ik voelde dat er een oorzakelijk verband was tussen Angela's huidige gevoel van levenloosheid en haar onvermogen om het verlies van haar moeder te rouwen, was dit idee slechts een afgelegen idee voor haar. Op een dag begon Angela aan een sessie met tranen in haar ogen. Een vriendin had geadviseerd om de roman 'To The Lighthouse' te lezen, een stuk grotendeels autobiografische fictie geschreven door Virginia Woolf als een poging om de moeder te treuren die ze dertig jaar eerder verloren had.
Rouwverwerking
Het eerste deel van het boek gaat over de beeldschone moederfiguur, mevrouw Ramsay, die een versie is van Woolf's eigen moeder, in een aan zee gelegen huisje vol met familie en gasten. Mevrouw Ramsay komt elk van de levens van het personage binnen op manieren die haar unieke vermogen inhouden om de mensen om haar heen te kennen en lief te hebben. De schilder Lily Briscoe vertegenwoordigt Woolf zelf. Vroege taferelen tonen Lily's diepe liefde voor mevrouw Ramsay en verlangen haar intiem te leren kennen. Tien jaar na de plotselinge dood van mevrouw Ramsay, neemt Lily opnieuw contact op met de overgebleven leden van de familie Ramsay in het huisje en probeert ze een schilderij van mevrouw Ramsay te voltooien. Maar Lily kan geen emotionele band met mevrouw Ramsay vinden waardoor ze kan beginnen met schilderen. Deze eens zo geliefde persoon was nu slechts een verre herinnering aan haar. Angela had net de laatste sectie van de roman voltooid de avond voor deze sessie. Lily doorloopt daarin een proces waarin ze zich herinnert hoe het voelde om dicht bij mevrouw Ramsay te zijn en zich vervolgens in de volle kracht beweegt van wat ze heeft verloren. Lily verhuisde van een afgesloten staat naar een diep gevoel van verlangen, dan verdriet en rouw. Bij het lezen van deze passages had Angela zich diep bedroefd gevoeld toen ze zich de speciale momenten herinnerde die ze kunstprojecten met haar moeder deed, lang voordat het huwelijk van haar ouders ontbond. Het werd voor mij en Angela duidelijk dat een emotionele band met haar moeder was hersteld, iets dat haar ertoe had gebracht het rouwproces verder te zetten terwijl haar therapie verder ging.
