"Fooi wat een geknooi"

 

Ik hoorde de donor de deur uitgaan en mijn vrouw de slaapkamer binnen lopen..

Het is zo ver, onze eerste inseminatie avontuur. We hebben ons voorgenomen om de eerste keer niets te verwachten want aller eerst zal het "kwakkie in het bakkie" niet van super kwaliteit zijn omdat de eertse keer meer tijd in beslag neemt en dus een groot gedeelte van de zaadcellen het niet hebben overleeft.  Ten tweede moeten wij nog uitvogelen hoe dit in z'n werk gaat en ook dat neemt tijd in beslag. Ah fijn. 

Wij hebben gekozen voor zelf inseminatie omdat wij "samen" het kindje willen maken zonder tussen komst van een arts. Wij willen zwanger worden, in liefde, tijdens het vrijen zoals het eigenlijk bedoelt is. Ik bedoel, ons zwanger worden is al niet zoals de natuur het bedoelt heeft laten we dan de rest proberen te doen zoals het wel bedoelt is. 

Eigenlijk vind ik het voor het kindje en mijn vrouw ook prettiger. Mijn vrouw heeft haar/ hem in mijn "buik" gestopt! Of terwijl, zonder andere mama zou hij/zij niet op deze wereld komen.  

Loading full article...