30 Days Challenge - Dag 4

Jouw visie op religie

Vandaag een onderwerp waarmee je toch dagelijks  geconfronteerd wordt als je nog maar je Facebook opent of het nieuws volgt. Aanslagen hier, aanslagen daar, zogenaamd in de naam van de Islam. Kritiek op het dragen van hoofddoeken of in de zomer de boerkinis. En de mensen lijken plots over alles wel voldoende kennis te hebben om er hun mening over te geven op nieuwssites en fora.
Ik lees het vaak in stilte mee en erger mij aan sommige haatdragende uitspraken. Dat zijn mensen die het alleen maar zwart of wit zien, je bent een extremistische moslim of je bent anti-moslim. Iets tussenin bestaat blijkbaar niet.

Ik ken een meisje van Turks-Koerdische afkomst, ze is wel geboren in België en draagt geen hoofddoek, net als haar zussen. Beide ouders zijn moslims, maar haar vader vindt niet dat zijn dochters zich moeten verbergen achter sjaals, als ze dat toch doen, zoals hun moeder, is dat hun eigen keuze. Maar net zoals vele vaders in de westerse cultuur is hij ook beschermend tegenover zijn dochters en wilt hij dat ze later met een goede man trouwen. 
Toch heeft die vriendin al een paar keer laten vallen dat ze overweegt om toch een hoofddoek te dragen. Ik vroeg haar of dat uit geloofsovertuiging is of omdat ze zich ergens gedwongen voelt om te doen. Toen zei ze dat het zeker niet door haar vader kwam, en een lief had ze op dit moment ook niet. Maar ze voelt zich als vrouw niet veilig en zou zich veel beter voelen als ze zich beter kon bedekken. Ik vind het erg triestig om te moeten horen dat een vrouw het gevoel heeft dat ze zich moet aanpassen, anders kleden, bedekken, om zich veiliger te voelen. Ik kan niet boos zijn op haar of kritiek geven. Ik ben dan eerder boos op het respectloos gedrag van, helaas, vele mannen en hoe de media vrouwen weerspiegelen als lustobjecten. 

Toch vind ik dat iedereen de vrije keuze heeft om te geloven wat ze willen en aan tradities meedoen, zolang ze er niemand mee kwetsen of iemand mee rechtstreeks lastig vallen. Maar je hebt er altijd tussen zitten die te ver gaan, of het geloof misbruiken door mensen te doden en oorlog te voeren. Nu is het in naam van de Islam, maar vergeet niet wat voor gruwelijke dingen de Katholieke kerk gedaan heeft in het verleden. Er zijn toen ook heel wat onschuldige mensen gestorven, zelfs op de brandstapel gegooid. En onze Amerikaanse vrienden doen ook veel in de naam van God, nietwaar? 

Ikzelf ben opgegroeid geweest als Jehovah's Getuige. Dit heeft voor een serieuze deuk in mijn sociale ontwikkelingen gezorgd. Ik mocht geen verjaardag vieren, dus kon ik ook nooit naar de feestjes van klasgenoten gaan. Die kinderen vonden mij raar en wilden dus ook niet met mij bevriend zijn. Ik ben later nog te weten gekomen dat sommige ouders niet wilden dat hun kinderen met mij omgingen omdat ik ze anders zou doen bekeren.
Helaas heeft dit mij tot in het middelbaar blijven achtervolgen. 
Maar ook bepaalde waardes en principes die ik meedraag in het leven botsten vaak tegen wat jongeren van mijn leeftijd voor open stonden. Verliefd worden voor je de leeftijd hebt om te trouwen was iets dat niet kon, dus seks voor het huwelijk was sowieso not done. Toen ik 16 was werd ik dan toch verliefd op iemand (lees het verhaal hier), we waren toen al 2 jaar weg gestapt uit het geloof, en veranderde mijn visie daar toch wel in. Maar seks zonder vaste relatie te hebben vind ik nog altijd iets dat niet kan. Ik vind het dan ook normaal om te zeggen dat ik op mijn 25ste nog steeds maagd ben.

Zoals ik eerder zei, ik heb het er op sociaal vlak wel nog steeds moeilijk mee. Ik heb nooit veel vrienden gehad, dus het is dan ook niet gemakkelijk om nieuwe mensen te leren kennen als je niet aan ze wordt voorgesteld. Hetzelfde dus om een lief te "vinden". Ik kijk er niet bepaald naar uit om in mijn eentje uit te gaan.
De mensen die ik dan wel tegenkom zijn door mijn modellenwerk. En de paar vrienden die ik dan heb zijn er dan ook waarmee ik al heb samengewerkt, zoals een make-up artist, fotograaf, (ex)-modellen,... Alleen vind ik dat altijd gevaarlijk om vriendschap en zakelijke relaties te combineren. Als er iets op persoonlijk of zakelijk vlak misloopt heeft dat automatisch gevolg op het andere. Dus ik ben toch wel veel voorzichtiger, want ik ben ook iemand die snel haar gedacht zal zeggen als ze met iets niet akkoord is.

Ok, back to the point. Het geloof heeft mij in ieder geval niet veel goeds gedaan. Ook heb ik daardoor geen contact meer met mijn grootouders, want die hebben mijn mama verstoten omdat ze gescheiden is en ondertussen een nieuwe vriend heeft waarmee ze  niet trouwt. En zij vinden het dus niet kunnen dat een vrouw van 45 jaar een relatie heeft zonder getrouwd te zijn. 
En in het algemeen zijn ze bij de Jehovah's Getuigen erg hypocriet. Een man die minderjarige meisjes in de prostitutie heeft gebracht geven ze wel een nieuwe kans, maar als je homo bent ben je dus niet welkom.
Kortom, ik ben geen voorstander van al die religieuze groepen of sektes. Geloof wat je zelf wilt geloven, je hoeft je daarvoor niet in een groep aan te sluiten. Mocht God echt bestaan, dan kijkt hij toch vooral naar je hart en niet naar de aantal uren dat je naar de kerk gaat of welke naam je geloof geeft.