Zeg nou zelf, zelfs een prachtig handschrift (het mijne is zoals een goed schrijver betaamt volledig onleesbaar) leest niet zo lekker weg als een ouderwetse typemachine.



Het plaatje hiernaast is dus een overduidelijkvoorbeeld van hoe het niet moet, geen zetel, geen licht, maar gelukkig wel het aller belangrijkste een toetsenbord.

Dat toetsenbord is waar de vingers en fantasie samenkomen. Waar ze samen dansen door het landschap van knoppen en zo zinnen bouwen, die het hoofd niet voor mogelijk had.
Die vingers en fantasie hebben de ruimte nodig en wat schept mijn verbazing, steeds vaker lees ik dat men zijn blogs schrijft op een mobieltje.


Loading full article...