Daarnaast worden steeds meer zaken aan banden gelegd en/of raken aan regels en torenhoge belastingen onderhevig. Vervolgens blijken er miljoenen mazen in dat overheidsnet van wetten en belastingen te zitten, die voor iedereen behalve voor jou schijnen te werken.
Op een bepaalt moment knapt er iets, is het klaar, bent je het zat, dus onder het mom zij er uit of ik er uit............... wie vertrekt?
En van de andere kant gezien
Grenzen zeggen je namelijk verdomd weinig als je dagelijks leven bestaat uit honger en angst.
Dan zullen de beelden van de met goud geplaveide wegen in Europa altijd blijven lonken, zelfs als de werkelijkheid, wanneer je eenmaal binnen bent, iet wat tegen valt.
Bijstand, scholing, extra begeleiding, AOW, schuldsanering noem maar op. Deze zaken bestaan zelfs in vele Europese landen niet eens.
Ja máár................, daar is hard voor gewerkt en gevochten, dat zijn onze verdiensten, die willen we wel behouden!
Delen helpt
Wat mij betreft moet het eens afgelopen zijn met die bescherm wat je hebt en graai er zoveel mogelijk bij cultuur.
Vakantie is een luxe, de achtertuin is ook prima.
Die kleren die je zo nodig moet hebben zijn binnen een paar maanden weer uit de mode en hangen dan doelloos rond in je kast.
En dan de strijd wie heeft de grootste (auto). Dat mag ook over zijn.
Wat mij betreft is dat enkel ter compensatie van het feit dat je met je persoonlijkheid niet genoeg indruk kunt maken of thuis niet aan je trekken komt, om het netjes zeggen.
We hoeven dergelijke verworvenheden ook niet op te geven, maar als ik in Nederland rond kijk kan een beetje meer delen voor de meeste mensen geen kwaad. Het is zelfs maar al te vaak zo dat zij die het minste hebben het meeste delen, want hebben creëert hebzucht.
En wat als jouw kleinkinderen over 75 jaar met een hun baby´s op de arm aan moeten kloppen op de poorten van een volk ver weg, in een land dat niet verzopen is door de stijgende zeespiegel?
De oplossing is zo simpel, maar hebben de klagers de ballen?
Hebben ze de ballen om zelf hun koffers te pakken en dat overvolle, maar o zo veilige Nederland achter zich te laten.
De ballen te stoppen met zeiken en de moed te verzamelen om zelf op pad te gaan. Er zijn plekken op deze wereld waar nog zat ruimte is.
Niet lullen maar doen
En ik kan het weten. Ik heb alles verkocht en ben met 4000 duizend euro vertrokken. Niet eens zo ver weg, maar naar een plek ter grote van Nederland, maar met een kwart van de inwoners. Waar je tijdens je boswandeling moet zoeken naar een ander ipv er door omver gerend te worden.
Nee het is niet makkelijk, alles achter laten en opnieuw op te bouwen.
Natuurlijk zijn er momenten dat je niet meer weet hoe je nu in godsnaam verder moet. Maar je bent te druk met werken aan je nieuwe bestaan om te gaan zitten klagen. Daarnaast zie je die bijna dagelijks die prachtige blauwe hemel en mensen om je heen die van het leven genieten. Mensen die niet bezig zijn met het plaatsen van foto´s op Insta en FB om daarmee andere de ogen uit te steken, terwijl ze zelf al vergeten zijn hoe het was, omdat ze te druk waren de volgende vakantie te plannen.
En mocht je nou na jaren van bouwen aan een nieuw bestaan heimwee krijgen naar dat land van torenhoge belastingen, dat land van vele culturen waar de multi maar niet wil slagen, dat land met 200 dagen regen en meer regels dan je gedurende een leven kunt lezen.
Dan staat hopelijk de poort ook voor jou nog open (al vraag ik me af of je het na een paar weken al niet weer helemaal zat bent).
Bottom Line -------------------------->
Grenzen zijn uiteindelijk slechts lijntjes op papier.
Tegendraads is bedoeld als uitlaatklep, waar ik de huidige "Luizenmoeder Maatschappij" op mijn manier tegen het licht houdt.Er zit geen ideologie, politiek of maatschappelijk standpunt achter. Het leven is niet zwart-wit, iedereen heeft recht op een mening hoe goed of fout een ander die mening ook vindt.
