Eindelijk duidelijkheid, ik heb ADD
ADD
ADD – ik had er wel van gehoord. Vaag en op de achtergrond, weg geschreeuwd door het luidruchtige broertje ADHD. Toch had ik er blijkbaar genoeg van mee gekregen om al maanden stiekem bij mezelf te denken: Zou ik? Is dat misschien? Is het ADD?
Een oud klasgenoot vertelde me dat zij het ‘had’ en nieuwsgierig als ik ben toch even op google gegaan. Een test gevonden en daar had je de kwartjes die me om de oren vlogen.
Dit gaat over mij!
Ineens waren al die dingen waar ik tegenaan loop, de problemen en nog meer dingen onder één noemer te vangen. Er hoeft niet eens zoveel geschuurd en geknipt te worden om in het (flexibele) hokje van ADD-er te passen.
Stemmingswisselingen, concentratievermogen (of het gebrek aan), dingen vergeten – en dan bedoel ik fysiek vergeten en niet mijn geheugen, depressieve buien, schrikken van normale geluiden als de bel en telefoon, enzovoort und so weiter…
En druk in mijn hoofd. Heel druk soms. Wat niet zo moeilijk is want ik heb ook behoorlijk last van tinnitus waardoor mijn innerlijke stem er moeite voor moet doen om er bovenuit te komen.
Wat is ADD eigenlijk precies?
Hieronder een stukje uit de tekst van de site Balans Digitaal
Wat is ADD?
ADHD wordt meestal in verband gebracht met druk en impulsief gedrag. Minder bekend is dat ADHD in verschillende vormen voorkomt en dat er ook een vorm is waarbij de hyperactiviteit ontbreekt.
De DSM onderscheidt drie vormen van ADHD:
• Het overwegend onoplettende beeld
• Het overwegend hyperactieve/impulsieve beeld
• Het gecombineerde beeld
Dit laatste beeld is de meest voorkomende vorm. Minder vaak gediagnosticeerd wordt het overwegend onoplettende beeld (ook wel ADD genoemd).
De benaming ADD komt in de DSM-5 (een internationaal erkend classificatiesysteem van stoornissen) niet meer voor, maar de afkorting wordt nog wel steeds gebruikt. Dit heeft ermee te maken dat in het spraakgebruik en in de klinische praktijk ADHD vaak alleen wordt geassocieerd met het overwegend hyperactieve/impulsieve beeld of het gecombineerde beeld.
Alsof ik beschreven werd!
Nou ja, niet helemaal. Wanneer ik de kenmerken bij langs ga zijn er natuurlijk een aantal die totaal niet van toepassing zijn.
Zo schijnt niet met geld om te kunnen gaan een ding te zijn. Geen last van gelukkig. En net zo gelukkig kom ik wel altijd op tijd. Vraag niet hoe en hoe chaotisch het er dan in mijn huis toegaat maar dat is van ondergeschikt belang.
Dat laatste was trouwens voor de psycholoog reden om wat meer onderzoek te doen. Om te kijken of ik misschien ook nog in het autistische spectrum rondhang. Ik verzekerde haar van niet, omdat ik vermoedde dat dat op tijd komen (en nog wat autistische kenmerken) geprogrammeerd waren. Nurture in plaats van Nature. Met een moeder, zus en broer in het spectrum vind ik het niet vreemd dat het door mijn opvoeding kwam.
Ze moest me naderhand gelijk geven.
Ondertussen was het eerst volgens haar niet mogelijk om met zekerheid te zeggen dat ik ADD had. Ondanks de vele raakvlakken. Maar doordat niemand uit mijn jeugd kon ‘getuigen’ van hoe ik was als kind – en vooral dat het opviel dat ik anders was een definitieve diagnose niet mogelijk. Voor mijn familie was ik namelijk gewoon het jongste zusje en dochter.
Later na het ASS onderzoek stelde ze de trouwens diagnose bij en werd ik officieel een ADD-er
Onopvallend
Het is trouwens behoorlijk makkelijk om een kind met ADD over het hoofd te zien. Je bent immers niet lastig? Hoogstens dromerig en afwezig.
Bijna onzichtbaar – Zoals ik me heel vaak voelde op school en wat in combinatie met mijn verlegenheid soms heel eenzaam kon zijn.
