Een fikse tegenstand in de buitenwereld zorgt ervoor dat ik word teruggeworpen in mijn wereld. Achteraf zeg ik tegen jou, dank je wel. Het is niet belangrijk wat jij van mij vindt. Wat wel belangrijk is , is waar ik me thuis en veilig voel.

Waar ik mezelf kan zijn en mag ontwikkelen..

Eenzaam voel ik me..eenzaam in mijn Zijn. Eenzaam is het leven.Waarom ben ik hier gekomen? Wat voor nut heeft het? Altijd wordt er maar gesproken over een taak...
Waarom ben ik hier gekomen in deze duisternis, waar maar weinig tot niemand begrijpt hoe ik me voel.
Een jeugd waar je U tegen zegt...meerdere malen gevochten tegen de dood. Waarom? dat moet toch een reden hebben? Waarom mezelf altijd anders en onbegrepen voelen?
Als ik zeg en meen van een andere planeet te komen, word ik voor gek verklaard. Waarom zijn er zo weinig mensen die me begrijpen? Tuurlijk zijn er meer mensen die zichzelf HSPer noemen, of zelfs, de term Lichtwerker gebruiken.Maar ook onder deze massa zit een wezelijk groot verschil. Sta ik hier nu echt alleen in? De mensen die zich voordeden als gelijkenen worden er steeds minder. Zijn er maar feitelijk zó weinig echte liefdevolle zielen hier op aarde gekomen? Waarom? En waarom zit ik dan hier?
Mooi idee hoor, om een voorbeeld te mogen zijn. Maar hoe knok ik door een zware negatieve menigte, die alleen maar lijkt te groeien?

Waarom voel ik mij nu toch alle dagen zó anders? Of ben ik nu gewoon iemand die het hier echt niet begrijpt? Mijn wereld ziet er zó anders uit.

Hoe overleef ik hier?


Ik kan erover schrijven, het voor je uittekenen, proberen het je te laten voelen, maar je zult het zelf mogen voelen en ervaren. Dat kan ik niet voor je doen. Probeer het eens, als je wilt. Wil je niet dan is dat ook goed. Dat is dan een keuze die jij maakt, maar laat het daar dan bij en accepteer je beslissing. Heb geen wrok of oordeel.
Als je mij niet aanvoelt of begrijpt dan is dat allemaal goed. Ga dan op zoek naar jouw reden tot bestaan. Dat kan ik niet voor je doen.

Loading full article...

Prachtig weer geschreven. Je laatste zin raakt:  Ik keer terug naar binnen waar ik mezelf opvang met open armen. Ik ben Thuis.❤️
Ik heb een klein vraagje aan je ken je het boekje -> Het sprookje van de dood? 
mooi beschreven... Jammer dat je zo'n moeite hebt te functioneren in het hier en nu, maar ergens voel ik met je mee... het kan allemaal zo mooi en liefdevol zijn.
heel erg mooi geschreven.
Prachtig, mooi geschreven!