Een fikse tegenstand in de buitenwereld zorgt ervoor dat ik word teruggeworpen in mijn wereld. Achteraf zeg ik tegen jou, dank je wel. Het is niet belangrijk wat jij van mij vindt. Wat wel belangrijk is , is waar ik me thuis en veilig voel.

Waar ik mezelf kan zijn en mag ontwikkelen..

Eenzaam voel ik me..eenzaam in mijn Zijn. Eenzaam is het leven.Waarom ben ik hier gekomen? Wat voor nut heeft het? Altijd wordt er maar gesproken over een taak...
Waarom ben ik hier gekomen in deze duisternis, waar maar weinig tot niemand begrijpt hoe ik me voel.
Een jeugd waar je U tegen zegt...meerdere malen gevochten tegen de dood. Waarom? dat moet toch een reden hebben? Waarom mezelf altijd anders en onbegrepen voelen?
Als ik zeg en meen van een andere planeet te komen, word ik voor gek verklaard. Waarom zijn er zo weinig mensen die me begrijpen? Tuurlijk zijn er meer mensen die zichzelf HSPer noemen, of zelfs, de term Lichtwerker gebruiken.Maar ook onder deze massa zit een wezelijk groot verschil. Sta ik hier nu echt alleen in? De mensen die zich voordeden als gelijkenen worden er steeds minder. Zijn er maar feitelijk zó weinig echte liefdevolle zielen hier op aarde gekomen? Waarom? En waarom zit ik dan hier?
Mooi idee hoor, om een voorbeeld te mogen zijn. Maar hoe knok ik door een zware negatieve menigte, die alleen maar lijkt te groeien?

Waarom voel ik mij nu toch alle dagen zó anders? Of ben ik nu gewoon iemand die het hier echt niet begrijpt? Mijn wereld ziet er zó anders uit.

Ik kan erover schrijven, het voor je uittekenen, proberen het je te laten voelen, maar je zult het zelf mogen voelen en ervaren. Dat kan ik niet voor je doen. Probeer het eens, als je wilt. Wil je niet dan is dat ook goed. Dat is dan een keuze die jij maakt, maar laat het daar dan bij en accepteer je beslissing. Heb geen wrok of oordeel.
Als je mij niet aanvoelt of begrijpt dan is dat allemaal goed. Ga dan op zoek naar jouw reden tot bestaan. Dat kan ik niet voor je doen.

Een wereld zonder oorlog willen we allemaal. Maar zien jullie ook dat diezelfde oorlog klein begint? Klein in de zin van jaloezie naar je medemens, de hebzucht die nog steeds heerst. Uitbuiting en overheersend gedrag. Niet alleen de politiek bijt zich hierin vast, maar ook de gewone mens. Kijk maar eens om je heen of misschien naar jezelf.
Ja, ik maak ook deze situaties mee, als geen ander. Situaties die een ander slecht zou noemen.Waarin ik me bedenk dat ik de dingen anders had kunnen doen of zeggen. Dan zeg ik ,hier leer ik van, hier mag ik naar kijken.. Ik ben als mens hier gekomen om te oefenen. Om te ervaren of mijn beeld over het Samenzijn van de mens hier gaat lukken en op welke wijze.

Ik noem het leermomenten, hoe zwaar ze ook zijn. Als ik meega in de ander zijn zware energie ,doe ik mezelf daarmee veel schade aan. Een schade die nog meer krassen op mijn ziel tekenen. Een schade die me nog zieker maakt.
Ik vraag me af of ik dat wil en of ik dat waard ben? Wat ben ik nu inmiddels opgeschoten? Het leven in de wereld wordt steeds zwaarder en zwaarder, de druk viert hoogtij.

Daarom geef ik mezelf een cadeautje..Ik ga de studie aan..Ga terug naar de Basis , de Basis ben jij!
Alleen daar kan ik mezelf zijn en word ik Liefdevol ontvangen. Eindelijk begin ik te begrijpen wat ze bedoelen met Houden van Jezelf. Dit houdt veel meer in dan altijd maar voor ogen wordt gehouden. Ik ga kijken en ontdekken wie ik ben. De energie die ik altijd heb weggegeven was helaas tevergeefs. Ook dat is een openbaring. Nu mag ik opnieuw beginnen. Ik voel me dankbaar.

Stilletjes neem ik steeds meer afscheid van de buitenwereld. Ik keer terug naar binnen waar ik mezelf opvang met open armen. Ik ben Thuis.