Normaal blog ik over sexy opwindende onderwerpen, ik geef ook advies of vraag jullie mening. Dit keer neem ik een onderwerp wat helaas nog steeds elke dag voorkomt.
Seksueel misbruik bij kinderen, echt als ik iets verschrikkelijk vind dan is dat het. Ik vind dat kleine kinderen vrij moeten kunnen rondlopen en spelen.
Dat ze niet heel de tijd in de gaten hoeven worden gehouden door hun ouder(s). Maar het gebeurt natuurlijk niet alleen bij kleine kinderen ook bij net puberende kinderen, maar zelfs ook bij jong volwassenen.
En ook kinderen en jongvolwassenen die elkaar tot daden dwingen waar de andere totaal niet voor in zijn. De reden waarom ik dit aangrijpende onderwerp gekozen heb, is omdat...Ik dit ook meegemaakt heb.
Ja, helaas ik ben er ook niet aan ontkomen... Ik was 12 jaar, het gebeurde met mij op school in een leeg klaslokaal met een jongen. De rest zal ik jullie besparen.. Het is niet oké! Dat dit gebeurd...
Ik kan er met mijn hoofd niet bij, waarom doe je dat mensen aan.... Aanranding, verkrachting...
Als je dat in je hoofd haalt ben je toch gewoon ziek? Voor deze mensen zou ik zeggen ga hulp zoeken!
Helaas heb je er ook vaders en ja zelfs moeders (ook al zijn dit er veel minder) bij zitten die hun kind(eren) seksueel misbruiken, ook dit vind ik te gek voor woorden....
In mijn ogen begin je aan kinderen omdat je die wens hebt, een toekomst met ze voor je ziet en om misschien ooit opa of oma te mogen worden.
Maar ik betwijfel of hulp genoeg is. Vaak komt de hulp pas nadat het gebeurd is.
Maar zouden we niet al veel eerder tekenen kunnen registreren? Ik bedoel het lukt met aardbevingen en aanslagen, er moeten toch analyses en programma's zijn die risico gedrag registreren?
Is dit niet belangrijk genoeg om miljoenen in te investeren? Een kind is ook een mens, het heeft ook een hart en gevoel! Ik krijg letterlijk kippenvel met het schrijven hier over.. Tranen lopen over mijn wangen..
Vandaag heb ik jullie een heel gevoelige kant van Denise laten zien. Maar dergelijke berichten gaan mij echt aan het hart en het gebeurt zo dicht bij huis.
Misschien bij de buren, aan de overkant of in je eigen huis als jij bent werken....
Lieve lezers en volgers, wat vinden jullie hier eigenlijk van? Ik word er heel stil van...
de woorden die ik er ook voor wilde gebruiken verdwijnen in mijn hoofd met het schrijven hier over..
Dit is zeker niet mijn opwindendste en al helemaal niet mijn leukste blog dat ben ik helemaal met jullie eens!
Maar ik vind dat we als mens ons hier hard voor moeten maken, dat er veel meer moet gebeuren dan er tot nu toe gebeurt.
Zodat ze zulke gekken op tijd vinden en opsluiten en/of behandelen en in ieder geval in de gaten houden.
Deel alsjeblieft jullie mening en misschien ervaring hierover?
Laat het me weten.Ik ben er één van hen dit heeft meegemaakt...
En ik heb er in het begin van mijn relatie echt wel moeite mee gehad.
En zoveel jaren later heeft het nog zoveel impact op heel mijn doen en laten.
x - Denise
Omdat mijn blogs over mijn sensualiteit, seksualiteit, ontdekking soms erg persoonlijk zijn deel ik deze liever niet op mijn eigen sociale media.
Maar ik denk dat er vele (jonge) meiden zijn, zoals ik, die er iets aan hebben, of het gewoon leuk vinden om te lezen. Ik zou jou als lezer, als je het ook zo ziet, willen vragen of je soms een blog van mij wilt delen.
Delen helpt elkaar.
Liefs Denise, x
