De impact van CRPS op het gezin van Hilde kwam eigenlijk later pas. Haar dochter was 15 jaar toen Hilde CRPS kreeg, oud genoeg om zichzelf te kunnen redden. Maar toen haar dochter zelf kinderen kreeg werd echt pijnlijk duidelijk wat de impact is van CRPS. “ Ik kan mijn kleinkinderen niet vasthouden.”

Hilde Post heeft al ruim 20 jaar CRPS. ‘Ik struikelde over een kind en na een jaar bleek dat er toch een breuk zat.’ Er volgde maar liefst zeven operaties. Door een fout van de chirurg werden er zenuwen doorgesneden. Een fout die niet meer te herstellen is. ‘Als ik wist wat ik nu weet dan had ik mij nooit laten opereren.’ Uiteindelijk kwam Hilde bij een plastisch chirurg in het Radboud terecht. Hij plaatste een gezond stuk huid van de arm op een aangedaan stuk, omdat haar huid zo was aangetast. Hierdoor zit de CRPS nu in haar hele arm.

Hilde heeft inmiddels ruim 12 jaar een neurostimulator. ‘De pijn is nu 40 tot 50% minder.’ Een neurostimulator is een medisch implantaat ter grootte van een stopwatch, dat lijkt op een pacemaker. De neurostimulator geeft via één of meer geleidingsdraden lichte elektrische pulsen af in de ruimte rondom het ruggenmerg. Door de pijnsignalen tussen het ruggenmerg en de hersenen te verstoren zorgt het voor pijnverlichting. Maar als Hilde veel pijn heeft zoekt zij afleiding van de pijn. ‘Lezen lukt mij dan echt niet. Ik loop dan veel buiten met een koptelefoon op en luister dan muziek. Sinds een week of drie ga ik naar de sportschool en sport ik onder begeleiding. Ik heb nog geen abonnement, maar ik merk wel dat sporten mij echt verlichting geeft.’

‘Blijf niet bij de pakken neerzitten, maar neem zelfinitiatief’, is het advies dat Hilde aan andere mensen met CRPS geeft. Al ruim 12 jaar is zij vrijwilliger voor de vereniging op de beurzen waar de vereniging aan deelneemt. De laatste 7 jaar vaak samen met haar echtgenoot Rob. ‘Omdat ik niet meer kan werken wil ik mij toch graag nuttig maken. Ik help de vereniging aan meer naamsbekendheid.’ Zo ook vandaag als wij haar bezoeken op De Nationale Gezondheidsbeurs, waar zij samen met haar echtgenoot de mensen te woord staat. Op de eerste dag hebben zij gezamenlijk zeker 50 tot 60 gesprekken gevoerd over CRPS. Opvallend is dat er veel patiënten met CRPS deze beurs bezoeken, maar ook veel familieleden van patiënten. Met hun stand lokken Hilde en Rob ook de aandacht van ergotherapeuten en fysiotherapeuten.

Loading full article...

Dat lijkt me vreselijk om altijd pijn te hebben. 
De titel is vandaag op mij van toepassing. Ken iemand met dystrofie maar weet niet of het dit is.
Zoals ik hieronder ook een paar keer zie : ik las een stuk, maar had geen idee wat de afkorting betekende. Dus na een alinea of 2, scrolde ik door... Misschien zet je de betekenis, met uitleg, beter in het eerste stukje.
Ook van mij mag de uitleg van de afkorting een heel stuk omhoog gehaald worden.
Ik ben nog van vroeger en ken het onder de naam sudecks dystrofie.
Een zeer lastige aandoening.
misschien in je artikel eerder uitleggen wat het is. Ik was al afgehaakt en scrolde naar beneden en zag toen de uitleg. Ik kende het niet.
Wat een heftig verhaal..goed beschreven
Dank je. Het is nog veel te onbekend en mensen met CRPS zoeken naar herkenning. Ze worden vaak niet begrepen.
Wat naar als dit je overkomt
Poeh, heftig zeg!
Bedankt voor deze les.
Hilde, een mooie vrouw die zich inzet voor Patiëntenvereniging CRPS
Posttraumatische dystrofie (her)ken ik wel, ik ken iemand die dat heeft. Verder lijkt het me een akelige aandoening!
Goed dat je hier aandacht aan schenkt, dank voor je verhaal en veel sterkte ermee!
Een apart verhaal