Biografie: Radiohead.

Radiohead is een van de meest gevierde alternatieve rockgroepen van de laatste twee decennia, wauwende critici met behoud van een grote aanhang over de hele wereld ondanks hun aandrang om uitdagende, vooruitstrevende muziek te produceren. Toen de Britse band in de jaren '90 begon, leek het op een traditionele moderne rockgroep, maar in de daaropvolgende jaren is het kwintet langzaam weggegaan van conventionele gitaar-en-drum-gebaseerde muziek om experimentele structuren en tonen te verkennen. Ze zijn misschien niet de meest populaire groep in rock, maar ze zijn zeker een van de meest gerespecteerde.

Radiohead

Radiohead kwam samen toen de bandleden halverwege de jaren 80 allemaal naar dezelfde school in Abingdon in Engeland waren geweest. De individuele leden gingen naar de universiteit maar bleven contact houden en kwamen uiteindelijk in het begin van de jaren negentig weer bij elkaar om zich op muziek te concentreren. 1991 bleek het kritieke vroege jaar in hun ontluikende carrière te zijn, binnen de tijdspanne van 12 maanden vond Radiohead het management en ondertekende vervolgens bij EMI Records. Radiohead bracht hun debuut, Pablo Honey , in 1993. Veel meer een product van zijn tijd, Pablo Honey weerspiegelde de snauwde gitaar energie van Nirvana , en het album hit single, "Creep", was een dynamische, zij het bekende zacht-dan-loud ontploffing van angst bij adolescenten. Tegelijkertijd toonde Pablo Honey de interesse van de band in humeurig modern rock en benadrukte de prachtige falsetto van frontman Thom Yorke. Maar omdat er zoveel aandacht was gericht op het succes van 'Creep', waren er vermoedens dat Radiohead gewoon een andere grunge-groep met één hit was.

OK Computer

Radiohead reageerde op die zorgen met The Bends uit 1995, een veel uitdagender, galvanisch record. Hoewel de reguliere songwriting conventies nauwelijks worden genegeerd, bevatte het album toch de hit ballades 'Fake Plastic Trees' en 'High and Dry', The Bends was een ambitieuze, gitaar gestuurde collectie die voort bouwde op de epische omvang van U2 's '80s neemt op met het opnemen van een element van onwrikbare angst voor de muziek. Hoewel The Bends werd omarmd door moderne rockradio, voelde hij zich niet bij een bepaalde scène betrokken, wat suggereerde dat Radiohead hun eigen weg wilde gaan in plaats van trends te volgen. Als er vragen waren over de legitimiteit van Radiohead als een formidabele creatieve entiteit, verwijderde de OK Computer van 1997 die twijfels. Nu terecht erkend als een van de essentiële albums van de jaren 90, was OK Computer een meesterwerk van provocerende platen die een perfect uitgebalanceerde proefneming en een emotionele band vormden, passend bij een album dat zich bezighield met het verlies van de mensheid in een technologisch tijdperk. Met hun derde album versterkte Radiohead hun reputatie als kritische lievelingen, hoewel ze het publiek nauwelijks hadden vervreemd van het proces, OK Computer blijft het bestverkochte record van de groep

Amnesiac

Drie jaar gingen voorbij voor het volgende record van Radiohead. Ze wilden zichzelf pushen na OK 's uitbraaksucces en de band keerde terug met Kid A , een zwaar en opzettelijk album dat op het toetsenbord stond en toch de belangrijkste thematische zorg van de groep behield: hoe je je ziel intact kunt houden in een vijandige, destructieve wereld. De spanning tussen de vaak ijzige muziek van het album en Yorke's warme, dringende zang werd een terugkerend motief voor de albums van de band in de jaren '00, die een grote, trouwe aanhang bleven aantrekken. Radiohead Amnesiac in 2001, ongeveer zes maanden na Kid A vertegenwoordigde Amnesiac overgebleven nummers van de Kid A- sessies, en hoewel het wel heel mooie momenten had, kon het nieuwe album niet anders dan zich een beetje onbelangrijk en ongericht voelen. Later dat jaar bracht Radiohead I Might Be Wrong uit, een live-album dat zich concentreerde op liedjes van Kid A en Amnesiac . Net als bij Amnesiac was I Might Be Wrong meer een voetnoot dan een belangrijke uitspraak, hoewel het nieuwe nummer "True Love Waits" een van de meest romantische tot nu toe van de band was.

Rainbows

Radiohead richtte zich opnieuw op Hail to the Thief 2003. Terwijl de band hun interesse in experimentele texturen niet had opgegeven, was Hail to the Thief opmerkelijk vanwege zijn terugkeer naar gitaar gerockte rock, hoewel Radiohead nog steeds plaatsmaakte voor maanachtige piano-ballads en verontrustende minimalistische nummers. Het langste album van de band, Hail to the Thief, had zijn zwakkere momenten, maar over het geheel genomen vond de plaat Radiohead re-integratie met de wereld na twee zeer insulaire studio-inspanningen. In 2007 was Radiohead niet langer getekend bij EMI en besloten om hun volgende album, Rainbows , op hun eigen voorwaarden uit te brengen. Dat betekende dat het album op hun website beschikbaar moest zijn voor elke prijs die consumenten wilden betalen. De ongewone release-strategie genereerde zoveel commentaar en controverse dat het de werkelijke record dreigde te overschaduwen. Maar toen de hype minder werd, kwam In Rainbows naar voren als het warmste en zachtste album van de groep, gevuld met stilzwijgende, intieme liedjes over uit elkaar vallen van romantische relaties.

Award

Radiohead bracht hun achtste studioalbum The King of Limbs zelf uit in februari 2011. Het album, geproduceerd door de oude producer Nigel Goodrich, werd voor het eerst uitgebracht via hun website met fysieke CD- en vinylformaten die in maart werden uitgebracht. In tegenstelling tot de In Rainbows, werd The King of Limbs opgenomen met een combinatie van echte instrumenten, programmering, en de bemonstering en looping opnames van de band. Radiohead heeft geen singles uitgebracht van het album, maar na het uitbrengen van een videoclip voor het nummer "Lotus Flower", werd deze in kaart gebracht in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk en genomineerd voor Best Rock Performance, Best Rock Song en Best Short Form Music Video tijdens de 54ste Grammy Awards .