Tegen de tijd dat Drake 's vijfde studioalbum, Scorpion, eindelijk werd uitgebracht, hadden de eerste twee singles al een cumulatieve 18 weken doorgebracht aan de top van de hitlijsten. Het verbrijzelde streaming-records op Apple Music, Amazon en Spotify. Met andere woorden, zelfs als je streaming systeem voor muziek beperkt is tot de Hongaarse volksmuziek en Klezmer, was het onmogelijk je niet te realiseren dat Drake een nieuw album uitbracht.
Drake - Scorpion
Dus hoe denkt de 31-jarige over het bereiken van een niveau van culturele alomtegenwoordigheid, meestal geassocieerd met sterke leiders van militaire dictaturen? Niet geweldig, blijkbaar. Hij vermeldt dat hij bij de release van dit album uit zijn recordcontract zal zijn en geen zorgen maakt over het vooruitzicht. Op "Is There More" probeert hij een zelfcontrole uit te voeren op zijn eigen catalogus van ziel-zuigende excessen, om zich te laten afleiden door een glimp van de onkostenrapporten van de afgelopen maand. Existentiële ontevredenheid over zijn eigen succes is al een groot deel van een decennium een van de drijvende thema's van Drake, maar zijn gevoel van uitputting voelde zich zelden zo voelbaar en zo gemakkelijk voor de luisteraar om mee te sympathiseren als "Scorpion".
Scorpion album
Deze strekt zich uit tot 90 verdovende minuten. Dat wil niet zeggen dat het album een mislukking is. Drake is een van de weinige moderne artiesten die nog te groot zijn om te falen: zijn gave voor frasering stelt hem nog steeds in staat om met onmiskenbare humor door te dringen en zijn productieteam zorgt ervoor dat elke deining net zo duur klinkt als het waarschijnlijk was . Maar luisteren naar "Scorpion" voelt niet zozeer als het maken van een reis dan rondcirkelen in een doodlopende weg in een luxueuze community. Bestaande uit onhandelbare 25 nummers, is "Scorpion" opgesplitst in twee "zijden", kant A met benadeeld, strijdlustig hip-hop en kant B gericht op humeurig, gekneusde R & B. Beide hebben hun momenten: Singles "God's Plan" en "Nice for What" hebben niets verloren van hun ijverige verraderlijkheid; de Southern Fried-stromen op "Non-stop" en "Mob Ties" kunnen wenkbrauwen opheffen, maar ze laten ook de veelzijdigheid van Drake zien; "Summer Games" en "In My Feelings" werpen Drake's kenmerkende nachtelijke overpeinzingen over interessante nieuwe texturen.
Scorpion
De schoonheid van geweldige gootsteen-monster-albums, van "The Beatles" tot "Sandinista!" En "Wu-Tang Forever," is dat ze maatwerk lijken te eisen. Op "Scorpion" kan het opvulmateriaal echter niet duidelijker of minder interessant zijn. Op 'Summer Games' biedt hij een beknopte momentopname van het trieste gezwoeg van Instagram liefdesaffaires. Ook al is hij een van 's werelds meest herkenbare mensen met het inkomen van een klein land op zijn bankrekening, Drake lijkt ons ervan te overtuigen dat zijn downtime net zo eenzaam en onvervuld is als die van ons. Dit soort teksten worden al snel eentonig, maar misschien is dat het punt. En dan laat hij de bom vallen:
DrakeIk verstopte mijn kind niet voor de wereld, ik verborg de wereld voor mijn kind.
Drake - Pusha
Voor de weinigen die de afgelopen maand een Drake-proof bom schuilplaats hebben bewoond, heeft Drake zich onlangs laten meeslepen in een heen en weer gevecht met Pusha T. Het bleek het hiphop-equivalent te zijn van het lanceren van een landoorlog in Azië: Pusha sloeg eerst toe met een paar regels op de door Kanye West geproduceerde "Infrared" ; Drake landde enkele stoten van zichzelf met het responsnummer "Duppy Freestyle"; Pusha ging vervolgens nucleair op de follow-up, bewerend dat Drake een liefdeskind verborg. Of Pusha's onderzoeksinzet diep in het familiebedrijf van Drake eerlijk spel was voor een rapgevecht is een open vraag, maar te oordelen naar "Scorpion's" terugtrekking in plotselinge openhartigheid en een paar subliminale shots, had Drake het moeilijk om in natura te reageren. Zijn benadering laat hier zien hoezeer Drake de klassieke calculus van hiphop heeft veranderd. Volgens traditionele maatstaven won Pusha de strijd en duwde Drake tot hij moest terugtreden en de nederlaag onderging. Maar door de kritiek te bezitten en te reageren met introspectie en de empathie van zijn publiek uit te nodigen in plaats van terug te schieten naar zijn tegenstander, heeft Drake de oorlog misschien wel gewonnen.
Drake's carrière
Maar welke oorlog? Verwijzingen naar ouderschap flitsen hier en daar door "Scorpion", maar Drake redt het echte drama voor het slotnummer. Op '14 maart' probeert hij zijn nieuwe status als afwezige vader te verwerken, vooral als een kind van echtscheiding zelf. "Ik heb een lege wieg," klaagt hij. Dit is het treurigste nummer in de volledige catalogus van Drake, tot op een hoogte die zelfs de kunstenaar zelf misschien niet herkent, waardoor de eerdere 85 minuten aan kleine grieven nog kleiner en molliger lijken dan op zichzelf. Drake heeft het grootste deel van zijn carrière besteed aan het schetsen van de contouren van een groot vervolgingscomplex, waarin zijn pogingen om de goede kerel van de hiphop te zijn voortdurend worden belegerd door critici, ongelovige minnaars en jaloerse rivalen. Hier is de grond verschoven en hij wordt eindelijk geconfronteerd met een dilemma waar hij zich niet uit kan scheuren. Of hij dit gebruikt als een kans om te groeien, of gewoon meer bezuinigingen op oude gewoonten, valt nog te bezien.
