We gaan morgen naar Joost. Joost is een heel bijzondere man; hij leeft ìn en ván de natuur. Zijn thuis is anderhalf uur hier vandaan; voor franse begrippen is dat dichtbij.
De kindjes begonnen te knutselen, te tekenen en te kleuren; alles voor Joost! Het enthousiasme was enorm. Voor ze naar hun bedje gingen werd alles klaar gezet; een feesthoed, een eigen gemaakte 'dromenvanger', een dikke enveloppe vol met tekeningen & knutsels én niet geheel onbelangrijk; een hele maaltijd bereid door de kinderen.
Voorzichtig vroeg ik waarom ze zò druk met Joost zijn verjaardag waren.
"Nou, Joost is lief!"
"Joost verdient een mooie verjaardag!"
"Joost vind dit vast leuk..., niets kant en klaar, álles zelf gemaakt."
Het laatste antwoord was een wedervraag;
"Weet je hoe lang het geleden is dat we op verjaardagsvisite zijn geweest?"
Ja..., daar hadden ze een punt... Het is al bijna drie jaar geleden dat we uit Nederland vertrokken. Drie jaar..., drie enerverende jaren vol avontuur, vol mooie herinneringen, vol vlagen heimwee... In die drie jaar geen enkele verjaardag meegemaakt, terwijl de kleintjes dat wél altijd enorm leuk vonden.
Morgen vieren we twee dingen; de geboortedag van onze bijzondere vriend en het feit dat we eindelijk weer op verjaardagsvisite gaan.
In mijn tas een paar spelletjes voor als we er zijn, een dvd spelertje voor de verveel-momenten onderweg, wat haak-spulletjes en natuurlijk de zelf gemaakte cadeautjes.
Ze gingen uitgelaten slapen, ze hebben er oprecht zin in. Hoe simpel kan het zijn; 'geluksmomenten'.
