Sinds drie jaar al had ik plannen om iets te doen met de tuin rond ons nieuwe huis. Een grote tuin die veel mogelijkheden biedt. Maar wat de vorige eigenaren ons hebben nagelaten, beviel me in allerlei opzichten niet. De grotste hekel had ik vanaf het begin aan het grote stuk gazon.  Biologisch niet erg waardevol. Beter dan stenen natuurlijk, maar geen biodiversiteit, geen bloemen om insecten te voeden, geen zaden of vruchten om vogels of mensen ervan te laten eten. We hebben geen jonge kinderen die daar misschien nog op zouden voetballen. En dan vond ik in de garage nog een achtergebleven flesje met gif: "tegen ganzononkruiden"...  Jaar in jaar uit zijn hier de bloemen en kruiden die spontaan probeerden op te komen meedogen- en zinloos vergiftigd!

In de eerste twee jaar durfde ik nog niet aan een grootschalige renovatie van de tuin te beginnen. Ik was net aan een nieuwe baan op de universiteit begonnen en werkte me daar stuk. Wel zette ik wat aardbeien, frambozen en een verhoogd groentebed neer in het kleine stuk dat jaren dienst had gedaan als groentetuin. De opbrengst was niet geweldig, maar ik had ook nauwelijks tijd om erin te steken en de grond bleek niet erg vruchtbaar te zijn. Zo zag het grootste stuk gazon, gezien vanuit de voormalige groentetuin eruit, nog geen half jaar geleden (Januari 2018): 


En dit is hetzelfde stuk tuin nu, na een paar maanden werken om er een biologisch waardevolle tuin van te maken, die mensen en dieren voedt, waarbij principes uit de permacultuur zijn toegepast, eerst in April 2018:

Loading full article...