Nicky

Voordat Matsi en Diva in mijn was, had ik hiervoor 3 anderen honden. Niet tegelijk, maar ze waren wel een onderdeel van mijn leven. Het waren ook mijn honden, Nicky, Harry en Max, die totaal verschillend van elkaar waren en maar twee dingen gemeen met elkaar hadden. Het waren reuen en ze hebben voor altijd een plek in mijn hart. Daarom wil ik ook hun een plek op mijn blog geven, want deze blog gaat immers ook grotendeels over mijzelf en wat in mijn wereld afspeelt. Dus in deze blogpost neem ik je graag terug in mijn herinneringen, die ik met Nicky heb beleefd.

Nicky was mijn eerste hond en samen hebben we bijna alles samen gedaan. Hij kwam in mijn leven, toen Nicky 5 jaars was en dat maakte me niets uit. Omdat we samen echt vrienden voor het leven waren geworden en deden de dingen zoveel mogelijk samen. In die tijd was ik een student en ik had deze hond samen met mijn eerste en ex-vriend. De relatie was geen succes, maar beiden hielden erg veel van hem. Dat was zeker een uitdaging, maar zowel mijn ex, als ik hebben dit heel goed aangepakt. In het respect en onze liefde voor Nicky hebben op vriendelijke manier goede afspraken over gemaakt. Zodat we beiden nog steeds Nicky in ons leven hadden.

zelf ben ik niet opgegroeid met honden of andere dieren. Dus hij was een geweldige hond om mee te beginnen. Nicky was een kruising tussen een herder en een labrador. Voor mij was hij net als een herder waakzaam over zijn “hondenmoeder”, maar met de zachtheid van een Labrador. Hij wilde altijd voor me werken, maar hij was ook de beste kindervriend van de buurt waar ik woonde. Zoveel, dat de kinderen soms vroeg in de ochtend aan mijn deur kwamen, om te vragen of ze met Nicky konden spelen. Dit vond ik nooit een probleem, zolang ik er toezicht op kon houden en dat Nicky dit ook wilde. In dat opzicht had hij altijd een keuze bij mij.

Naast de zachte kant van Nicky met kinderen, was het ook echt een waakhond. Zo erg dat hij me zelfs waarschuwde toen mijn buren werden ingebroken. Op dat moment besefte ik het niet, maar Nicky kon ik niet kalmeren. Hij wilde heel graag naar de achtertuin en daarom besloot ik een kijkje te nemen met mijn hond Nicky. Vanaf het moment dat ik de achterdeur opendeed, ging Nicky er recht op af en daar was ik toen niet blij mee. Zeker toen ik de indringer zag, was ik echt bang. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de veiligheid van mijn hond. Natuurlijk heb ik de politie gebeld, maar die waren er niet meteen. Gelukkig waren ze wel snel om me te helpen en konden ze de indringer onmiddellijk arresteren, omdat Nicky hem altijd vasthield.

Ik had echt geluk met Nicky in mijn leven. Een lieve hond, die goed luisterde. Maar je kon geen koffiemelk op tafel laten liggen als je niet thuis was. Dan kon je erop rekenen dat het pakje in kleine stukjes op de vloer lag. Nou, blijkbaar was hij gek op koffiemelk. Helaas heb ik heel weinig digitale foto’s van Nicky en moest ik hem in 2002 vaarwel zeggen. Maar ik denk regelmatig aan hem en de herinneringen die ik met hem heb gemaakt.