Toch gewoon maar vragen!(Deel 21 en 22)
Ze schoof van het bed af en zetten de computer aan en tikte het adres in en durfde bijna niet naar het scherm te kijken! De woorden in de linkjes danst voor haar vochtige ogen terwijl ze verder klikte en zelfs een website en een Facebookpagina vond van de leefgemeenschap waar haar moeder heen was vertrokken! Ze moest alles opslaan ze schatte dat ze misschien wel uren bezig was geweest met het boekje en op de pc maar ze was verder gekomen in haar zoektocht! Voor nu moest ze het weer even laten rusten! Er stond een bezoek aan haar vader op het programma en haar man zou op tijd thuis zijn om samen naar hem toe te gaan! Ze zou gewoon aan haar Pa vragen wat die zich nog herinnerde en kijken of het voor hem bespreekbaar zou zijn?
“Pa mag ik je wat vragen? Wat herinner je je van de tijd voor dat mam verdween?” vroeg ze zacht. “Schat niet veel wil je daar nu echt over praten? Alles was gewoon zoals altijd en opeens was ze weg kind!” Zijn ogen glinsterende met tranen meende ze te zien! Haar vader had nooit meer een andere relatie gehad en had ook nooit een slecht woord over haar gesproken tegen de kinderen! “Misschien ben ik het wel zelf schuld geweest en had ik wat meer aandacht aan haar moeten besteden en haar laten weten dat ze gewaardeerd werd!” Ze slikte, hij had geen idee hoezeer hij de spijker op de kop sloeg met zijn woorden! Zijn tranen deden haar hart pijn maar ze besloot nog niets te zeggen over het boekje, ze zou nu meer onrust geven dan iets anders!
