Als het me allemaal weer te moede is
als het me allemaal weer te pijnlijk is
als het me allemaal weer teveel is
als het me allemaal weer te uitzichtloos is
Mag ik dan zeggen dat het voor mij zo niet meer hoeft?
Als de dagen eender lijken doordat ik niets meer kan
als de nachten langer lijken doordat de slaap niet komt
als de seizoenen schijnbaar ongemerkt in elkaar overgaan
als ik echt niet meer midden in dit leven kan staan
Mag ik dan zeggen dat het voor mij zo niet meer hoeft?
Als chronisch pijnpatiënt, chronisch depressieveling, chronisch eigenwijs mens, ben ik geregeld op zoek naar mijn eigen grenzen en die van andere mensen.
Nu heb ik gemerkt dat die grenzen van anderen vrij snel bereikt zijn wanneer het gaat over je ziekte, je kwaal en wat het allemaal inhoudt om te leven met een lijf dat kapot is en het dus ook niet meer goed gaat doen.
De één vind het allemaal te moeilijk en hoort liever niet dat je weer elke dag alleen maar van bed-tot-bank komt, de ander zegt nog net niet dat je je niet zo moet aanstellen, maar vind wel dat je wat meer in beweging moet komen, want: “Dat ging toen toch ook beter?” Alleen was toen toen en is nu nu en is er een en ander veranderd in je lijf waardoor je het succes van toen echt niet meer zult kunnen bereiken.
En hoe weet ik dat? Ja, gewoon uitgeprobeerd natuurlijk. Maar ja,”dan zul je het wel niet hard genoeg hebben geprobeerd.”
En dat zijn dan de mensen die me het dichtst bij staan, die ik al jaren ken en waar ik lief en leed mee deelde.
Alleen is het leed nu groter dan het lief en dan wordt het verhaal toch anders.
Dus op die momenten heb ik het gevoel dat “het voor mij zo niet meer hoeft”
Maar ja, met wie deel je die woorden? Want het is toch wel heftig om daar over te praten met mensen die om je geven, die je al jaren kennen en niet helemaal willen zien hoe “op” jij op dat moment bent. En die dus ook hun uiterste best zullen gaan doen om je te weerhouden van “het beëindigen van je ellendige bestaan”. Terwijl je eigenlijk alleen maar even je gal wilt spuien en je wanhoop wilt delen.
Dus, beste lezer, bent u de pineut. Want u kent mij niet, heeft geen gevoelsband met mij en zal er ook niet van wakker liggen wanneer ik u dit toevertrouw.
Dus, soms zie ik het niet meer zitten en wil dan angstaanjagend graag DOOD!!
Zo, het moet maar eens gezegd worden, weg met de taboes.
Hieronder kunnen je vrienden zich aanmelden. Jullie krijgen beiden gelijk een beloning van 125 Yp. Je kunt het helemaal bewerken en op maat maken.Weghalen is ook heel eenvoudig met het rode kruisje als je er met je muis op gaat staan.
