9 mnd na CHEMO

Flash Back...

Negen maanden na de laatste chemo, ik voel me niet goed.
Even naar de dokter en bloedprikken, omdat het moet.

Ik neem plaats in een grote bruine stoel en vriendelijk groet jij mij.
In een flits schiet de chemo voorbij.

Die stoel, ineens kleurt hij rood.
Jouw naalden zijn kleiner, maar lijken even groot.

Je tikt op mijn aders en zegt "Oei wat zijn ze hard!".
Ik vertel jou van mijn chemo, ik zie dat jij verstart.

Daar gaan we dan...de marteling is begonnen. Misschien heb ik geluk en gaat het vlug.
Iedere naald die je zet, iedere prik die ik voel, brengt me bij de chemo terug.

Verontschuldigingen geef je mij, je doet echt, echt je best.
Dan ineens zie je mijn natte ogen en stopt even het gepest.

Ik zie je zoeken naar woorden en geef jou de verlossing.
Het is al goed.
Je gaat weer verder met prikken, omdat het moet!

door: een Stem van Gedachten
www.angelienahuis.nl
info@angelienahuis.nl