Dit verhaal past in de 140 w uitdaging Zeester van Frutselenindemarge en de schrijfuitdaging van Hans van Gemert.
Wil je de twee vorige verhalen lezen? Klik dan op "Lees meer"
Onderzoeker Bart van het zeehondencentrum in Pieterburen legt uit dat de zeehond een zender draagt met meetapparatuur. Zo kunnen ze het dier en zijn gedrag volgen voor onderzoek.
Zijn collegae vertelt dat de vrouwtjes speciaal naar deze plek komen voor de geboorte van hun jongen. Dat gebeurt bij laagwater als de zandbanken zijn drooggevallen. Zodra de vloed opkomt moeten de jongen kunnen zwemmen.
"Weet jij hoe zo'n jong zeehondje heet", vraagt de onderzoekster aan Laura. "Dat is een huiler, " antwoordt Laura.
"Hoe lang blijven moeder en jong bij elkaar", vraagt mama. "Drie weken," antwoordt Bart. "Dan gaat zijn moeder weer haar eigen weg. Het jong is dan sterk genoeg geworden door de voedzame melk en leert zichzelf vis vangen en eten."
Na een poosje bedankt mama de onderzoekers hartelijk voor de info en lopen ze langs het wandelpad terug naar de vogelkijkhut.
Als je op de blauwe woorden klikt ( Bart van het zeehondencentrum / collegae/ huiler ), lees je een verhaal van
Wordt vervolgd!
Heb jij ook leuke foto's van zeehonden of wil je reageren op dit blog? Maak hier een gratis account aan!
