“Waarom hebben we altijd aan het einde van de maand geld tekort? Deze vraag stelde ik mezelf geregeld. En ik zal hierin niet de enige zijn. Vraag jij jezelf ook regelmatig af waarom je geld tekort hebt aan hebt aan het einde van de maand? Dan wordt het hoog tijd om te kijken wat je eraan kunt doen.”

Geld tekort, je bent niet alleen

Toegeven aan mezelf en de buitenwereld dat wij als gezin altijd weer geld tekort kwamen aan het einde van de maand is niet makkelijk, maar anoniem durf ik dit aan, omdat ik me bewust geworden ben dat ik en mijn gezin niet de enige op de wereld zijn die aan het einde van de maand elke cent moeten omdraaien om rond te komen.

Inmiddels zijn wij alweer enkele maanden verder nadat bij ons het inzicht kwam dat er iets aan onze financiële situatie gedaan moest worden. Elke maand weer elke cent van ons geld omdraaien om de laatste rekeningen te kunnen betalen. Wij zijn er nog lang niet, maar we zijn op de goede weg. Corona helpt ons hier ook bij, door het sluiten van horeca en opleggen van maatregelen, vergemakkelijkt ons het sparen en hebben wij eindelijk eens goed de tijd genomen om onze financiën goed op orde te krijgen.

Ik was een shopaholic die graag 

buiten de deur een hapje at

Wij en dan vooral ik was tot enkele maanden geleden nogal een grote shopaholic en ging graag eens eten buiten de deur. Ik hou van een luxe leventje, maar moest leren “nee” zeggen tegen dit gedrag, Corona was mijn redende engel in dit geval. Hoeveel narigheid het ook brengt, ik kijk ook zeker naar de positieve kanten die het voor mij en mijn gezin brengt. Shoppen ik kon er zo ontzettend van genieten, uren door de winkelstraat slenteren om uiteindelijk afgepeigerd thuis te komen en mijn nieuwste aanwinsten te showen aan mijn gezin. Ik kocht niet alleen spullen voor mezelf, maar nam ook altijd iets voor me gezin mee. Hadden ze het nodig? Nee, maar het was in de aanbieding of het was te leuk om te laten hangen. Action kon ik ook nooit voorbij lopen zonder naar binnen te gaan en iets te gaan kopen. Van knutselspullen voor de kinderen tot onzinnige tierelantijntjes die op de stapel bij de rest van de tierelantijntjes kwamen te liggen. Het ging soms niet meer om de spullen, maar meer om iets gekocht te hebben. Het maakte me voor even heel gelukkig, maar dit gevoel verdween nog sneller dan dat het ontstaan was. Ik wist dat ik het niet moest doen, maar de drang om te shoppen was te groot. Het was een verslaving, dat geef ik toe. Gelukkig was mijn verslaving nog niet in een zo ver gevorderd stadium dat ik mezelf wel bewust was van de vaste lasten die betaald moesten worden en ik mezelf en me gezin niet teveel in de schulden stak vanwege mijn koopgedrag.

“Een heftigere variant van mijn verslaving valt onder de term oniomanie, maar wordt niet zo vaak gebruikt in de volksmond. Meer herkenbare synoniemen zijn koopzucht, koopziekte, aankoopziekte, shopaholisme, koopverslaving of de Engelse term compulsive buying disorder.”

Door Corona kreeg ik het inzicht dat ik niet perse nieuwe spullen nodig had, of iets moest kopen om gelukkig te zijn. Nu we met het hele gezin thuiswerken besef ik pas echt wat me gelukkig maakt, en dat is me gezin. Spullen zijn bijzaak. Door Corona zijn horeca en restaurants gesloten, dus uit eten wordt ons hierdoor bespaard. Ook is er vanuit de overheid gevraagd om alleen naar buiten te gaan als het echt nodig is om verdere verspreiding van Corona te voorkomen. En aan deze regels houden wij ons ook. In plaats van te gaan shoppen, heb ik mezelf voorgenomen om mijn leven te gaan beteren en meer geld te gaan besparen en sparen. Ons eerste spaardoel wordt het af betalen van de hypotheek om op deze manier meer financiële vrijheid te krijgen in de toekomst en minder vaste lasten.