Kinderen moeten mogen falen (net als volwassenen overigens). Als je niet durft falen, begin je ook niets. Het maakt deel uit van het leerproces. Koester en geniet van hun tekorten, gebreken en mislukkingen en leer eruit. Vlieg zelf en laat je kinderen vliegen. Kinderen moeten elke dag meer zichzelf worden : kinderen moeten niet worden wat “men” vindt dat ze moeten worden. Kinderen moeten zichzelf worden en mogen daarbij eens lekker slordig zijn. Laat ze luisteren naar hun eigen muziek, laat ze hun kamer versieren of schilderen, laat ze verzamelen wat ze willen, laat ze hun eigen kleren kiezen of ongekamd eens rondlopen. Zeur niet over de lagere cijfers op een rapport, maar prijs de goede cijfers. Speel goed : leer je kinderen bewust omgaan met televisie en internet, laat kinderen zelf fantaseren, creatief zijn, zelf iets bedenken of maken. En doe mee. Laat ze eens terug in bomen klimmen, je zult zien dat ze zeer creatief kunnen omgaan met takken, twijgjes, bladeren die ze gebruiken in een fantasiewereld. Goed speelgoed voedt de geest, maar laat ruimte over aan de fantasie en prikkel het kind om zelf creatief aan de slag te gaan. En zo is het ook voor jou overigens.
Consequentie en wederzijds respect is ook belangrijk. Kinderen hebben regels en afspraken nodig, net als wij. Maar ook wij, ouders moeten ons aan de afspraken houden. Als je iets belooft, moet je het ook doen. Als je kind niet wil dat je in zijn of haar dagboek leest, dan doe je dat niet. Dit betekent niet dat een kind altijd zijn zin moet krijgen, verre van. Eis van je kinderen dat ze luisteren en meteen doen wat je vraagt. Leg de grenzen van wat je kinderen mogen doen zo ver mogelijk, maar roep ze tot de orde als ze die overschrijden. Dat gaan ze proberen, want dat is de menselijke natuur. Hé, is hetzelfde niet van toepassing in een onderneming ten opzichte van werknemers ?
Laat je kinderen zelf hun weg zoeken en “bemoeder” of “bevader” ze niet te veel. Veel nodeloze bezorgdheid van ouders komt voort uit stress, angst en bemoeizucht. Opvoeden is ervoor zorgen dat kinderen hun talenten kunnen benutten, zich ontwikkelen en ontplooien. Laat ze dit doen op hun eigen manier. Geef ze vertrouwen, wees er als ze je nodig hebben, laat ze vrij, leef en laat leven. Als ze je nodig hebben, knuffel ze dan, moedig ze aan, geef ze raad en troost ze. En het valt me nu op : sommige van deze zaken zijn ook toepasselijk op werknemers (alleen dat knuffelen misschien best achterwege laten ?)
En hoe zit het dan met pesten ? Het zijn vooral de pestkoppen die moeten geholpen worden, daarna diegene die wordt gepest. Het leren van zich afbijten en niet op zijn kop laten zitten, dat is belangrijk. Als je lekker in je vel zit, pest je niet. Hetzelfde op het werk : wie anderen pest, heeft dringend hulp nodig en zit niet lekker in zijn vel.
En bij angst ? Als kinderen echt bang zijn, stel je ze gerust. Grote mensen zijn ook soms bang. Soms is het goed om bang te zijn. Zadel kinderen wel niet op met je eigen angsten, als je als ouder de buitenwereld als iets gevaarlijks aanvoelt, is de kans groot dat je kind dit overneemt. Maar geef ook af en toe een duwtje in de rug zodat over de angst heen kan worden gestapt, zeker als ze irreëel is. Want soms is angst voor het gevaar groter dan het gevaar zelf.
Kan je soms liegen als ouder ? Ouders liegen vaak tegen hun kinderen en dat is eigenlijk niet goed. Wees open en vergeet niet : dingen verdoezelen en verstoppen is ook een vorm van liegen. Dit heeft als voordeel dat kinderen sneller zullen vertellen wat hen op hun lever ligt of wat ze hebben meegemaakt. Praten over problemen is een eerste richting. Eerlijk zijn, eerlijk zijn, eerlijk zijn.
Leestip : meer hierover kan je vinden in een mooi boekje van Marc DE BEL en Lieve SWINNEN : Faalplezier, Abimo, 2014.
Maar als je alles hier goed leest, is dit eigenlijk niet enkel op kinderen van toepassing, maar ook op ons volwassenen. Heb jij faalplezier ?
Muziektip bij deze blogpost : Children van Robert Miles
Foto's bij deze blogpost : Rene Bernal en Allen Taylor by unsplash
