Mijn papa heeft op zijn kantoor een schilderij hangen van ‘boefje’. Het is een schilderij wat bij mijn oma (de moeder van mijn moeder) in huis hing. Als kind vond ik hem maar eng. Nu ik er aan denk zie ik de afbeelding voor mij. Het is een jong ventje, met een sigaret in z’n mond, zijn bruin/blonde haren steken wat onder zijn petje vandaan en hij kijkt met vrij harde ogen wat gluiperig over zijn schouder.
Ik heb echt geen idee of hij echt boefje heet en wat de achtergrond is van het schilderij. Nu kijk ik er met plezier naar, hoe gek dat ook klinkt...

Schilderen is een kunst vind ik. Een uiting van creativiteit in combinatie met emotie. Maar wat is dat nou eigenlijk #creativiteit ? Word je daarmee geboren? Leer je je dat aan? Kan je het überhaupt leren? Of koop je het ergens?
Hoe uit creativiteit zich? Is dat altijd in een kunst vorm? Of is het een manier van ruimdenkend zijn?

Voor mij is creativiteit een ‘way of life’. Volgens mij kan ik mijn creativiteit op veel vlakken kwijt, zolang ik er maar niet doorlopend aan hoef te denken, het komt aanwaaien zonder teveel mijn best te doen. Het is alsof ik doorlopend iets nieuws bedenk. Als of mijn brein overuren draait, is misschien ook wel zo, maar dat is weer een ander verhaal.
Ook merk ik dat als ik iets na wil maken het altijd even anders moet. Dat is een hele nare eigenschap kan ik vertellen, want of het is niet mooi (schilderen), heb teveel of te weinig over (bloemen), het smaakt niet lekker ( een gerecht of cocktail). Cocktails maak ik na genoeg niet meer. Koken die ik iedereen dag (bijna). Schilderen doen ik bijna niet meer, maar mijn bloemetjes ben ik erg fanatiek in!

Mijn creatieve activiteiten zijn over het algemeen mijn bloemen. Daarmee ben ik wel fanatiek, en krijg ik energie van.....

Het schrijven vind ik ook heerlijk om te doen. Ook schrijven vind ik dat je #creativiteit voor nodig moet hebben, of maken we er #fantasie van? Jij mag het zeggen......

#Creativiteit of #fantasie