Het was maar een klein flesje. Heel voorzichtig draaide ik het dopje eraf en vanaf dat moment wist ik zeker dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn. Natúúrlijk geloofde ik het niet. Toen ik het flesje van die dame kreeg. We raakten zomaar aan de praat tijdens één van mijn wandelingen in het park. Ze haalde het opeens uit haar rijk gedecoreerde tasje en zei dat het precies op het juiste moment kwam voor me. Ik pakte het aan. Wat kon ik anders. Ik wilde haar niet teleurstellen.

Mijn weg vervolgend keek ik nog één keer over mijn schouder. Ze glimlachte naar me met een vriendelijk knikje. Thuis zette ik het flesje naast de fruitschaal in de keuken.

Ik had die dag alle tijd om wat te lezen, schrijven, het huishouden te doen. Maar er kwam weinig van terecht. Na een uur had ik nog niets gedaan. Het flesje bleef maar in mijn gedachten. Ik gooide de schoonmaakspullen aan de kant. Nieuwsgierig als ik ben kon ik het gewoon niet laten. Ik móést zien wat er zou gebeuren. Wat de vrouw vertelde vond ik hoogst onwaarschijnlijk. Maarja, is veel van wat in het leven gebeurd niet een totale verrassing? En ach, een beetje avontuur op een lege zondag kon geen kwaad.

Ik pakte het flesje erbij. Het was ongeveer zo groot als mijn duim. In lichtbruin glas zat een heldere vloeistof. Net zo helder als water, maar iets dikker. Nauwgezet volgde ik de instructie op die ik erbij had gekregen: één druppeltje in mijn handpalm en vervolgens met die hand een dier aanraken. Het dier wat ik als eerste zag was een mier die door mijn keuken sjouwde. Ik moest lachen om mezelf. Moest je mij hier eens zien zitten…Ik leek wel gek. Het is dat niemand me ziet…Met mijn hand raakte ik voorzichtig de mier aan. Zie je, er gebeurt niks, dacht ik. Tja, wat had ik dan verwacht.

Ik voelde me alleen een beetje draaierig. Waarschijnlijk door de spanning. Ik knipperde met mijn ogen in de hoop dat het weg zou gaan. Ik stond op. En, hoe bizar! Ik zag mezelf staan door de ogen van de mier. Ik was van perspectief veranderd. Wat vreemd. Maar wat fantastisch ook! Ze had gewoon gelijk. Die toch wel aparte dame. Het werkte echt. Er ging letterlijk een wereld voor me open.

Nu ik toch vanuit de mier kon zien, wilde ik wel eens meer vanuit mierperspectief bekijken. Ik had wel haast, want de druppel perspectiefvloeistof werkt maar een uur. Ik kroop in hoeken, gaten, langs de muur en kastjes omhoog. En eerlijk is eerlijk. Ik kon het niet laten om even te gluren bij de buren. Tja, het was ook zo makkelijk om even onder de deur door te kruipen…Ik vermaakte me een uur opperbest. Wat een belevenis!

Maar bovenal letterlijk een ‘eyeopener’. Als je op zo’n andere manier naar jezelf en de wereld kan kijken. Vanuit zoveel perspectieven. Dat is een verrijking. En uiterst boeiend. Hoe ziet de wereld eruit door de ogen van dieren? Hoe kom jij over op dieren? En wat zie je jezelf doen als je vanuit een ander perspectief kijkt. Een leerzame en allesveranderende ervaring.

Ik ben blij dat er nog een grote hoeveelheid druppels in het flesje zitten. Want ik heb nog heel wat dierperspectieven op mijn verlanglijstje staan. Zo leuk om eens te kunnen zien hoe het is om in een prachtig spinnenweb te zitten. Om een kijkje te nemen onder de grond in eindeloze gangen door de ogen van een mol. En wat dacht je van het uitzicht van een vogel in een nest. Hoe zou het zijn als krekel tussen de grassprieten? Hoe zou dat eruit zien. Als aap in de dierentuin zien hoe de mensen ‘aapjes’ kijken. Een kijkje door de ogen van een bij in een bijenkorf. En als vlieg met je voeten in een dr…

O nee, dat laatste toch maar liever niet.

Maar het flesje? Dat blijft me dierbaar.

#schrijfuitdagingmei2020