Aan(ge)slagen
Ik zit op de bank met mijn 6 jarige lieverd naast me. We hebben net gegeten als t jeugdjournaal begint. Het gaat voornamelijk over de aanslag in Manchester. Mn lieverd had er al op school iets over gehoord zei hij. Ik had t eerlijk gezegd een beetje gemist. Omdat ik journaal zo veel mogelijk vermijd als hij thuis is.
We zien de beelden en al hoe wel er niets echt te zien is, vraag ik mij wederom af voor welke leeftijd dit journaal eigenlijk is. En of ik er wel goed aan doe dit met hem te kijken. Hoewel ik een goede dag had komt dit ongelooflijk hard binnen. Mijn gemoedstoestand zakt dan ook per seconde naar beneden.
Wat dacht ik toen ik mijn zoon op de wereld zette. Op deze wereld, die in 2010, ook al behoorlijk fucked up was.
Dan klinkt de vraag: "Mama, gaat dit ook bij ons gebeuren?" Ik schrik en weet zo snel niet wat te zeggen.
Ik kijk hem aan en vertel dat ik dat niet weet maar dat we moeten hopen van niet. En proberen van het goede van de mensen in te blijven zien.
