Mam, ik bel je zo terug vertelt het verhaal van Nadine, zij is 20 wanneer ze door haar ex-vriend met 36 messteken om het leven wordt gebracht. Haar moeder Wanda schreef het boek en startte een stichting Nadine.

Het leven van Wanda, Jacques en hun twee kinderen Nadine en Jacqueline loopt op rolletjes. Hun dochter Jacqueline is het huis uit woont samen met haar vriend Dave. Nadine studeert communicatie aan Inholland. houdt van streetdance en treedt ook af en toe op. Alles lijkt perfect te gaan. Totdat Nadine op haar 17de verliefd wordt op de 14 jaar oudere Gerold. Gerold is niet bepaald een ideale schoonzoon in Wanda’s ogen.

Toen we in de sporthal aankwamen, was de vibrerende, verwachtingsvolle spanning duidelijk voelbaar. Bij het hele team. En bij Nadine nog een beetje meer. Hij zou er ook zijn! En hij was er. Nadine en ik stonden midden in de sporthal omringd door drie grote tribunes met in het midden een verhoogde podium. Zware zwarte boxen stonden klaar om de hal met de beats te vullen. We proefden de sfeer, toen ze ineens zei: ‘Kijk daar mam, daar is hij!’ Ik keek in de aangegeven richting en zag tussen de mensenmassa een kleine, donkere man staan, met gemillimeterd haar. Hij droeg een zwart kort jasje boven een donkere spijkerbroek. Ik schrok, kreeg een onderbuikgevoel dat nooit meer is weggegaan. Ietwat nerveus keek hij om zich nee. ‘Kom , ik ga je aan hem voorstellen’, het klonk wat gespannen. Ze voelde dat hij voor ons niet bepaald het prototype van de ideale schoonzoon was. Ik stelde me zo neutraal mogelijk kop en volde haar door de menigte. Gerold had Nadine als gezien en zwaaide enthousiast naar haar. Ze stelde ons aan elkaar voor. Ik drukte een slap, klam handje en wisselde een paar nietszeggende woorden met hem. Er ontstond een wat ongemakkelijke sfeer die Nadine druk pratend probeerde te doorbreken. Dat lukte niet echt. Gelukkig knalde na een paar minuten de muziek uit de boxen en zouden de wedstrijden beginnen. Nadine moest naar haar team en ik moest naar het toilet en maakte dat ik wegkwam. Ach, dacht ik bij mezelf, ze is nog jong, dit zal wel weer overwaaien. Niet verbieden , nee, niet verbieden, dat is olie op het vuur, laat hem maar aanschuiven aan tafel, laat hem maar delen in de warmte van ons gezin. Dat was beter, dan konden we hun relatie een beetje in de gaten houden.

Ze besluit hem toch een kans te geven. Uiteindelijk komt hij bij hun over de vloer. Wanda ergert zich aan zijn gedrag. Hij oogt te perfect, hij handelt te perfect, niets lijkt fout aan hem. Wanda is van mening dat iemand ooit eens zijn dag niet heeft, maar Gerold had altijd zijn dag, was altijd overdreven aardig. Langzamerhand Komen dingen uit Gerold’s verleden boven water, daarnaast heeft hij losse handjes. Nadine vertelt in vertrouwen aan Jacqueline dat Gerold losse handjes heeft. Na een relatie van drie jaar besluit Nadine het uit te maken met Gerold. Iets wat hij niet erg waardeert. Hij zoekt nog steeds contact met Nadine. Nadine wil afstand van hem nemen maar dat lukt niet zo goed. Gerold heeft mooie praatjes. Nadine’s broek ligt nog bij Gerold thuis. Hij stuurt haar talloze sms’jes, het eerste sms’je komt erg lief over dat hij afscheid van haar wil nemen en dat hij haar wil zien. Nadine weigert in de eerste instantie om langs te komen. Uiteindelijke begint hij te dreigen. Ze besluit toch bij Gerold langs te gaan. Ondertussen wordt ze gebeld door Wanda: haar laatste woorden waren: ‘Mam, ik bel je zo terug.’ Maar ze belt niet meer terug, ze belt nooit meer terug. Gerold wachtte haar thuis op met een grote mes met 36 messteken maakte hij een einde aan haar leven. De grote vraag was waarom hij dit heeft gedaan.

Allereerst respect voor Wanda, ze is een moedige vrouw. Ze heeft ondanks dat haar dochter deze gruwelijke situatie heeft meegemaakt zich toch staande weten te houden. Dit is een dappere relaas van een vrouw die haar dochter heeft verloren. Dit is een aangrijpende maar ook een traanverwekkend boek. Er zijn weinig boeken die mij aan het huilen krijgen. Mam, ik bel je zo terug is een uitzondering. Met tranen in mijn ogen las ik dit aangrijpend boek. Ik heb bewondering voor Wanda dat ze haar verhaal op papier durft te zetten. Ondanks de gruwelijke situatie heeft ze het verhaal toch gedetailleerd en erg goed beschreven. Iets wat me erg moeilijk lijkt. Vanaf Nadine’s geboorte t/m haar dood worden dingen toegelicht. Vanaf het begin werd ik meegezogen in Wanda’s boek. Ik voelde als lezer met haar mee. Haar gevoelens zijn erg goed beschreven. Ik vind het vreselijk dat Nadine is vermoord door haar ex-vriend. Dit is het ergste wat een moeder kan overkomen dat je kind vermoord word. In 253 pagina’s en 15 hoofdstukken neemt Wanda je mee naar Nadine’s aangrijpend leven: vanaf haar geboorte t/m haar dood. Een aantal dingen uit het boek hebben me diep geraakt:

Stevig omklemd met beide armen,
Zullen we jou beschermen en verwarmen.
In deze wereldwijd,
Niet zo’n veilig tijd.

Het raakt mij tot op het bot Jacqueline zo kapot van verdriet te zien. Niet alleen is Nadine gedood in de bloei van haar leven ook mijn oudste dochter is haar zorgeloosheid ontnomen. Ze heeft heel zware littekens die nooit helemaal zullen sluiten en heel gemakkelijk weer openscheuren.

Niet alleen haar leven is haar ontnomen, maar ook haar dromen. Het enige wat wij voor haar kunnen doen, is proberen deze dromen toch uit te laten komen. Nadine was dood. De Nadine Foundation werd geboren.

Goed dat Wanda een stichting Nadine Foundation is gestart. Ik bewonder deze dappere vrouw voor haar kracht en moed ondanks alles wat ze heeft meegemaakt. Er zijn weinig boeken die je altijd bij zullen blijven. Mam, ik bel je zo terug is er een van.

Verkrijgbaar bij uitgeverij poiesz voor 10,-