Zaterdag lekker ruim in m'n tijd dus ruimte weer aan de #ParkRun mee te doen, thuisbasis Zuiderpark. Voor vandaag had ik een ander plan van aanpak in gedachten; ik wilde achterin starten en per kilometer minimaal zes anderen inhalen. Zo zou ik van deze loop een gekunstelde intervaltraining maken en waarschijnlijk de zo geliefde 'negative split' neerzetten.

Bij een ''negative split' zijn je tussentijden (per kilometer) iedere keer sneller, omdat je langzamer start dan dat je uiteindelijk over de streep komt. Omgekeerd evenredig aan de logica, omdat je bij de start veelal frisser bent dan aan de finish en daarmee nogal een uitdaging. Je kunt het ook omdraaien en sneller starten om iedere kilometer wat aan tempo in te leveren, of zelfs een piramide of (dal)parabool maken van je doorkomsttijden door trapsgewijs te spelen met de gemiddelden.

De eerste kilometer, met een trage start van achter uit het deelnemersveld, verliep in 5"35 - sowieso zes mensen ingehaald, maar dat waren er met gemak wel twintig of zelfs meer, omdat de loop toegankelijk is voor iedereen: wandelaars, mensen met een hondje aan de lijn, kleine kinderen en bejaarden met stramme maar sportieve spieren. Op naar de volgende, in 5"19 - en weer zes mensen mijn hielen laten zien, evenals bij nummertje drie in 5"04. De voorlaatste kilometer moest ik even een tandje bijzetten om aan te kunnen klampen bij een groepje van vier atleten die een gaatje hadden laten vallen door kop-over-kop te gaan en met 4"56 ging ik op de eindstreep af. Met een uiterste krachtinspanning haalde ik nagenoeg op de meet de zesde van dat rondje in en liet ik een tempo van 4"47 noteren. Tevreden naar huis uitgelopen om daarna mijn werkdag aan te vangen. Geen PR, voor de volledigheid...

Daags erna een rondje interval: 15 keer één minuut voluit, afgewisseld met zestig seconden laag tempo. Warming-up en cooling-down beide tien minuten. Uiteindelijk een prima 5"03 genoteerd en zondag na werk een sessie boulderen voor de broodnodige inspanning zonder de benen al teveel te belasten. Maandag op tijd opgestaan om een tempoloopje te doen. Even testen wat de stand van zaken is en of het schema wellicht niet te hoog gegrepen is. De focus op de eerste kilometer om daar niet meteen al teveel tijd te laten liggen en na een eerste melding van 5"03 gelijk het tempo opgevoerd.

Meelopen met fietsers tot ik het wiel niet meer kan houden, lange en rechte stukken met fijn fietspadprofiel om flink de vaart erin te houden, weersomstandigheden ideaal en ook de vorm liegt er niet om. De snelste kilometer (nummer 7) vliegt in 4"43 voorbij. Het geeft te denken.

Loading full article...