Aansluiten bij een moederbedrijf

Een franchise aangaan met een groot moederbedrijf, het leek voor ons de oplossing. Mijn partner en ik, we waren beide moe en ik had steeds meer last van mijn buik en algemeen ziek zijn. Wanneer we een franchise zouden aangaan, dan zou er minder druk op de ketel staan. Zo werd er een vervolggesprek op touw gezet, de heren uit Haaksbergen kwamen, samen met de heer uit Hardenberg. Ze bekeken de boeken de locatie, ze waren dolenthousiast en zagen het wel zitten. Op het moment was het niet zo erg druk, maar dat kwam ook een beetje door de tijd van het jaar. Ik wist dat er weer heel wat aan zat te komen. Er waren ook veel dingen waar ik totaal geen rekening mee had gehouden, die toch nog wel besproken moesten worden. Zo had ik een bedrijfskrediet bij de bank van 20.000 euro en nog een openstaande schuld bij de belastingdienst van 20.000 euro, maar er stonden nog rekeningen open van minsten 50.000 euro en de rechter had net uitspraak gedaan over mijn vorige werknemer, waar ik een poosje een relatie mee heb gehad. Deze was mij nog 20.000 euro verschuldigd, dus als dat eenmaal binnen was, dan stond het er wel goed voor. Mijn omzet was goed, dus daar waren geen problemen mee. 

Ze zagen het wel zitten, dus werd ik uitgenodigd om naar Haaksbergen te komen en met iedereen kennis te maken. Ook dat was interessant, mijn partner ging met me mee, maar om de een of andere manier werd hij veel buiten spel gezet, dat was iets, waar ik me niet zo goed in kon vinden. Maar wat bleek, mijn man kwam uit de politiewereld, deze heren ook. Zij hadden dus eenzelfde achtergrond, maar of dat parten speelde, ik weet het eigenlijk niet.

We hebben gesprekken gehad, kennis gemaakt met de andere ondernemers en eigenlijk bleek, dat ik op dat moment de enige vrouw in het geheel was, het waren allemaal mannen en ik vond ze vrij onderdanig naar het moederbedrijf toe, terwijl ik toch vrij pittig uit de hoek kon komen, zeiden zij nogal snel ja en amen.

Er zouden een paar mensen van de andere uitzendbureaus bij mij komen werken, mijn werkstijl bekijken en de hunne aanleren, zo zouden we meer inkomsten genereren. Het werk wat mijn partner deed werd door iemand anders overgenomen en mijn partner kreeg een beetje les in dat, wat hij allang deed. We haalden onze schouders er maar bij op, we vonden het wel goed zo en lieten het maar gaan. Straks zou het weer normaal zijn. 

Ik kreeg nog een telefoontje, ik zou 20.000 euro moeten inleggen om me aan te kunnen sluiten bij het bureau. Daar ging ik tegenin, ik had een mooi kantoor, had alles wat ik nodig had om te kunnen werken, dus was beslist niet van plan nog eens te betalen. Zij wilden mijn bedrijf, het was niet andersom!