Ik probeer zoveel mogelijk lokale producten te kopen in de supermarkt. Enerzijds om de economie van hier te steunen en anderzijds, en voor mij toch wel het belangrijkste, om mijn ecologische voetafdruk kleiner te maken. Waarom boontjes vanuit Kenia helemaal naar hier laten vliegen, als we ook bonen, in het bonenseizoen tenminste, kunnen eten uit België?
Gisteren was ik weer in de supermarkt. Ik kom er 2 tot 3 keer per week, om zoveel mogelijk verse producten in huis te hebben. Toen ik de koelruimte binnen liep, staarden ze me al aan. Strategisch geplaatst, recht voor mijn neus. Mooie, rode, sappige aardbeien. Hmmm, lekker! Even kijken wat ze kosten. Want enkele weken geleden viel mijn oog meteen op het schandalig dure prijskaartje en had ik daarom ook niet verder gekeken dan dat. Maar die prijs was inmiddels al serieus gezakt. Ik pakte een bakje en las het etiket. Herkomst: Spanje. Ja, tuurlijk, hoe kon ik zo stom zijn? Voor Belgische aardbeien is het natuurlijk nog te vroeg. Maar ik heb er zo'n zin in... Zou ik? Één keertje maar!
"Mama, kijk, aardbeien!" Een jongen van een jaar of 8 kwam naast me staan. De moeder kwam met een tjokvolle kar achter hem aan. "Nee, jongen, die zijn niet van België." En ze liepen verder.
Mijn bakje aardbeien ging vliegensvlug terug het rek in. Dit was nu net het zetje dat ik nodig had. Want als hier, in mijn supermarkt, er nog iemand is die bewust hiermee bezig is, dan zijn er wellicht nog meer consumenten hiermee bezig. Ik ben gelukkig niet de enige. En als we met genoeg zijn, kunnen we het verschil maken. Maar dan mag ik natuurlijk niet voor mezelf uitzonderingen maken op deze regel.
Ik zette twee stappen naar rechts en nam lekkere, Belgische conference peren mee. Die Belgische aardbeien zijn er binnenkort wel weer. En dan gaan ze extra goed smaken.
En in de tussentijd... geniet ik met volle teugen van mijn Belgische peer. 🍐
