Jeroen Stevens

· 23 May 2022

Follow Following

Accepteren en leven in vrijheid

De laatste tijd zit ik niet zo lekker in mijn vel.
Ik probeer elke dag wel positief te zijn, maar ik zit behoorlijk tegen mijn limiet aan. Nou ja, die is inmiddels wel bereikt.
Twee jaar lang heb ik, door corona, niet mogen werken (optreden, zanger). Eindelijk mocht het weer, maar kon ik het niet doen. Ik was namelijk geopereerd aan een breuk in mijn buikwand en aan een navelbreuk (niet geweten dat ik dat ook had, kwamen ze tijdens de operatie achter). Na een gesprek met de chirurg mocht ik alles weer gaan oppakken. Dit deed ik, maar wilde meteen alles in één keer. Dat heeft me dus de das om gedaan..
Nu zit ik thuis met een #burnout en ga eerdaags starten met een traject om er weer boven op te komen. De eerste stap zetten om hulp in te schakelen en het toegeven was wel een ding.

Doordat ik heel onrustig ben in mijn hoofd en mijn lichaam ben ik nog meer gaan lopen.
Terwijl ik eigenlijk mijn hoofd leeg moet maken tijdens een wandeling, ga ik juist (na-)denken.
Ook al heb ik genoeg aan mijn eigen dingen, toch wil ik ook een luisterend oor zijn voor mensen in mijn omgeving. Je bent vrienden, dus zie ik daar geen problemen in. Hun problemen neem ik dan niet mee en laat het daarom ook meteen weer los. Niet dat ik het vergeet hoor, maar het is meer het moment.

Ik ken een jonge man die gevoelens heeft voor een jongen die 14 jaar jonger is. Ze zijn beide meerderjarig dus je pleegt geen strafbaar feit. Hij durft het alleen niet te zeggen, want hij is bang dat het de bijzondere vriendschap (friends with benefits) zal beschadigen.
Een moeder van een goede vriend, vertelde hoe moeilijk haar zoon het had toen hij vertelde dat hij op jongens valt. Hij zat te beven en te huilen, want hij was bang dat ze hem lieten vallen en niet meer zouden accepteren.
Een vrouw uit mijn omgeving is verbannen door haar familie, omdat ze een relatie is aangegaan met een vrouw.
Vorige week sprak ik een jonge moeder over haar negenjarige zoon. Zij denkt dat hij op jongens valt, maar ze hoopt dat hij het wel eerlijk zou zeggen.

Dat hele "coming out" vind ik maar raar, al tijden.
Als een jongen op een jongen valt, een meisje op een meisje of misschien val je wel op beide... Wat voor meerwaarde heeft het om te weten op wie of wat ze vallen?
We willen allemaal in vrijheid leven, maar zij die op hun eigen geslacht vallen kunnen dat niet, althans niet makkelijk.
Zij kunnen niet zijn wie ze willen zijn, want ze moeten altijd op hun hoede zijn. Zelfs geweld blijft hen niet bespaard.
Hand in hand lopen of elkaar een kus geven in het openbaar, het moet gewoon kunnen. Heterostellen doen het ook en daar zeggen we niets van. Als twee vrouwen elkaar zoenen dan is dat opwindend, maar twee mannen dan is dat alles behalve oké.

Op het internet heeft iedereen een mening, maar deze hoeft niet gegeven te worden als daar niet om wordt gevraagd.
Liefde is liefde en het maakt niet uit hoe het gegeven wordt.
Als we elkaar allemaal zouden accepteren dan zal de wereld er een stuk beter uit zien.
We accepteren het geloof, waarom dan niet de liefde?
Ook als je als artiest iets probeert op te bouwen dan worden de ongezouten meningen gegeven door de dappere toetsenbordhelden. Waarom zijn mensen zo cru en zo wreed. Waarom altijd haten? Mensen zijn net kuddedieren, als er één schaap over de dam is dan volgen er meer.... Alsjeblieft, blijf jezelf, want dan pas ben je echt mooi.
Als je liefde verspreidt dan zal je het ook ontvangen, want een betere wereld begint echt bij je zelf.

Laat ieder in vrijheid leven....

#gay #comingout #beproud #liefde #accepteren #spreadlove #vrijheid