Als Je Speelt, Speel Dan Voor Je Vader...

Bijna hypnotiserend zie ik tien dansende vingers in een voor mij niet te begrijpen tempo over de toetsen van een al eeuwenoud instrument.
Ik aanschouw de schoonheid van een prachtige dame, Jeannet Stoutjesdijk, ik weet niet of u haar kent.

Ze was ‘slechts’ vijf jaar  toen ze haar eerste klanken uit haar moeders oude accordeon wist te creëren.
Ze ging op les bij Han Jansen uit Scherpenisse en weet u wat zo mooi is:
ze is inmiddels 50 jaar verder, maar speelt nu nog steeds speciale nummers om haar inmiddels overleden ouders te eren.

Ja, het is niet fijn, maar dit moet ik wel even benoemen, haar vader stierf namelijk op zijn 39ste levensjaar.
Jeannet was nog maar een kind en overmand door verdriet stopte haar euforie voor het spelen, tja…dat is natuurlijk helemaal niet raar.

Haar huis gevuld met tranen wist de vrolijke liedjes te verdringen, ja…dit  grote verlies doorbrak een soort van een levensader.
Na een jaar heeft ze het weer opgepakt door de steunende woorden van haar moeder: “Als je speelt, speel dan voor je vader.”

Nou, dat heeft ze gedaan hoor…vele muziekconcoursen heeft ze afgelopen en haar moeder ging altijd met haar mee.
Ze haalde overal mooie punten, van de 4de t/m vaandel, alles met lof en iedereen was toen, net als nu DIK TEVREE.

Op haar 16de is ze gaan lesgeven, geweldig…ze gaf daarmee een mooi stukje erfenis van haar moeder door.
Ze trad samen met haar studenten op in huizen voor ouderen en de muzikale kunsten vielen uiteraard zeer tevreden in het gehoor.

Nooit heeft ze het spelen opgegeven en op haar 18de verjaardag stilde haar moeder een groot verlangen.
Ze mocht een prachtige, maar vooral haar eigen accordiola ontvangen.

Met dank aan haar man gaat dit prachtig instrument zelfs op de wintersport mee.
Ze speelt dan de sterren van de hemel met de Apres Ski: “OLÉ”

Ja lieve mensen, ik kan nog veel over haar schrijven, maar het allerbelangrijkste is haar hart, want juist daar klinken de warmste en zuiverste klanken.
En daarom lieve Jeannet, ja  juist daarom willen wij jou met dit gedicht bedanken.

C'est le ton qui fait la musique
Het is de toon die de muziek maakt…
Deze zin geeft spreekwoordelijk gezien aan, dat de manier van brengen van grote invloed kan zijn op dát wat wordt gebracht.
Het gaat namelijk niet alleen om dat brengen van wat er wordt verwacht.

Nee, het gaat er juist vooral om dat een boodschap tot leven mag komen…enkel dan is een missie geslaagd.
Bedankt lieve Jeannet dat jij vol trots en overtuiging deze boodschap draagt.

Je pa en ma kunnen trots op je zijn!

door: een Stem van Gedachten


#accordeon #tholen #zeeland #accordeonenlevensmuziek #nostalgienet