Afscheid van een busje
Hoewel ik gehoopt had dat deze dag nooit meer zou moeten komen, moet ik opnieuw de hartbrekende beslissing maken om mijn trouwe busje Red Baron te verkopen en de zoektocht in te zetten naar een andere bus. Wellicht opnieuw met het risico dat het weer een jaar duurt voor ik me daar goed bij voel.
Het begon allemaal bij de keuring gisteren. Vol goede moed stonden we 's morgens op. Nog gauw een plekje aangepakt dat moest gelast worden en mooi schuren en spuiten, we waren er helemaal klaar voor.
De mannen van de plaatselijke garage moesten even lachen toen ik met mijn busje binnen kwam, want dat was toch iets speciaals, zo'n hippiebus van 30 jaar oud. Na enig gedoe waren de lichten goed afgesteld en konden we door rijden naar de keuring. Bij het aanschuiven bleek de handrem het niet goed te doen, dus hebben we besloten om nog snel naar huis te rijden om ook die nog aan te spannen. Zo gezegd, zo gedaan.
Wat erg voor je.. ik leefde werkelijk helemaal met je mee. Ik bevond me samen met jullie al op de weg...