Vandaag vreselijk verslapen...
Het was gelukkig niet erg.... niemand die mij vandaag nodig heeft.
Na een nacht van vreselijke dromen en wilde avondturen, zijn alle emoties van afgelopen periode goed opgeschud en op hun plek gevallen.
Mijn moeder wordt thuis heel liefdevol verzorgd door de thuishulp, de Fisio komt aan huis om haar weer mobiel te krijgen, waardoor mijn zorgen veel minder worden voor haar. Eten wordt elke dag netjes in haar keukentje gezet, Moeder is gelukkig en tevreden.
Ik vraag mij ook al heel mijn leven af, wat ware liefde is.
Waarom kom je niet los van die ene persoon, waar je zielsveel van houd. Ondanks alle verschillen en tegenstrijdigheden, en waarom is die ander, die veel meer of misschien wel beter bij je past, niet de ware, en zal dat ook nooit worden?
Ik hoorde opeens de liefdesliedjes van Toon Hermans, en dacht........
Hier in verteld hij hoe het zit. Daarom moet ik zo huilen als ik naar die liedjes luister.....
Ik dacht aan al die mensen waar ik van hou, die ver weg, en ook heel dichtbij, deel uit maken van wie ik ben.
We zaten allemaal in een aantal bussen met open boven balkon en we reden door het warme Italië. We hadden feest en maakten lol, zoals alleen in dromen dat kan. We juichten en waren op ons mooist gekleed. Mensen op straat stonden stil en juichten ons toe.
we werden opgewacht op pleintjes door de plaatselijke Harmonie, we stapten uit en dansten met de mensen uit het dorp. Er vloeide wijn, er was eten gereed... Met al mijn vrienden die houden van de liefde voor het leven, en niet kijken naar de verschillen, maar naar datgene wat ons allen bindt....
Na de liefde kwam de haat naar boven...
Haat tegen een persoon waar ik niet de naam van zal noemen, maar die alles in het werk stelt om het bedrijf waar mijn liefste werkt kapot te maken.
het werk, waar mijn liefste zo van houd, kan morgen of overmorgen afgelopen zijn.
Het is of je aan het sterfbed van een geliefde staat, die nog vol van leven was, maar door een ruzie, opgebrand en afgestraft, weg kwijnt in hopeloze reddeloosheid.
Ik verlangde naar dingen die ik in het echt nooit zou doen. Ik schrok van mijzelf.....
Ik ontdekte dat het nog nacht was. Dromen hadden mij mee gevoerd door het land van emotie.... Laat de angsten van de dag toch vallen, en leef je eigen leven naar je eigen waarden.
Ik laat me niet meer op jagen en gek maken.
Ik geloof niet meer in onrust stokers en angst zaaiers.
Ik geloof niet meer in kwaadsprekers en haat zaaiers...
Ik draai mijn hoofd om en zwijg je dood.
Ik propageer mensen die met elkaar verder gaan.
Ik propageer de verschillen, om samen verder te kunnen gaan in de toekomst.
Juist de openheid, en luisteren naar elkaars verschillen, doet elkaar beter begrijpen, zodat we samen de haat zaaiers, en extremisten kunnen aan pakken, Dat lukt nooit met verwijten en ruziën...
Herfst me en winter me...
Lente en zomer me...
want...
24 rozen...
24 rozen....
24 Rozen voor jou.
