Droom

Vandaag vreselijk verslapen...
Het was gelukkig niet erg.... niemand die mij vandaag nodig heeft.
Na een nacht van vreselijke dromen en wilde avondturen, zijn alle emoties van afgelopen periode goed opgeschud en op hun plek gevallen.

Mijn moeder wordt thuis heel liefdevol verzorgd door de thuishulp, de Fisio komt aan huis om haar weer mobiel te krijgen, waardoor mijn zorgen veel minder worden voor haar. Eten wordt elke dag netjes in haar keukentje gezet, Moeder is gelukkig en tevreden.

Ik vraag mij ook al heel mijn leven af, wat ware liefde is.
Waarom kom je niet los van die ene persoon, waar je zielsveel van houd. Ondanks alle verschillen en tegenstrijdigheden, en waarom is die ander, die veel meer of misschien wel beter bij je past, niet de ware, en zal dat ook nooit worden?
Ik hoorde opeens de liefdesliedjes van Toon Hermans, en dacht........
Hier in verteld hij hoe het zit. Daarom moet ik zo huilen als ik naar die liedjes luister.....

Ik dacht aan al die mensen waar ik van hou, die ver weg, en ook heel dichtbij, deel uit maken van wie ik ben.
We zaten allemaal in een aantal bussen met open boven balkon en we reden door het warme Italië. We hadden feest en maakten lol, zoals alleen in dromen dat kan. We juichten en waren op ons mooist gekleed. Mensen op straat stonden stil en juichten ons toe.
we werden opgewacht op pleintjes door de plaatselijke Harmonie, we stapten uit en dansten met de mensen uit het dorp. Er vloeide wijn, er was eten gereed... Met al mijn vrienden die houden van de liefde voor het leven, en niet kijken naar de verschillen, maar naar datgene wat ons allen bindt....