Afgelopen zaterdag waren een avondje uit. We hadden een keer een lege agenda op zondag en besloten dat te vieren in de kroeg. Niet te gek, gewoon even twee drankjes. En dan komt het kantelpunt. Na het tweede drankje kom je bekenden tegen. Vervolgens geven die een rondje. We kunnen het niet maken geen rondje terug te geven. Binnen no time ben je vier drankjes verder. Het is gezellig. Ik hoor mezelf zeggen:
“Nog één wijntje.”
“Dat uurtje maakt ook niet uit.”
“Na dit nummer gaan we!”
“Ik heb ook nachtvoeding gegeven, een kroeg avondje lukt ook wel“.
Waarom ik altijd denk dat ik het makkelijk aankan is me een raadsel.
Daar staan je dan tussen een mengeling van jeugd, jong volwassene en 30 plussers. Jezelf afvragend of je inmiddels niet te oud bent voor de kroeg. Ik kijk rond en zie andere ouders van het schoolplein op de tafels dansen en denk, ooooh ik val nog mee….En ik blijf staan. Aan de bar zitten vind ik suf. En dus sta ik, dans ik. Altijd op hakken. Chris vraagt zich af wat ik mezelf aan doe. Ik vind het gewoon mooier en voel me fijner op hakken. Tot de pijn komt. Het branderige gevoel in je voeten die erom schreeuwen dat je even gaat zitten. Ik denk verlangend aan mijn sneakers die eenzaam in de bijkeuken liggen. De wijn helpt me dat gevoel te negeren, wetend dat ik spijt krijg.
Onze oudste dochter komt nog even gedag zeggen met haar squad. Of zouden ze komen om Jilz te bietsen. Die kunnen ze tenslotte zelf nog niet bestellen. “Mam, ik ben blij dat jij niet op die tafels staat hoor,” zegt ze. Dat ik op haar leeftijd in de IT Amsterdam in de kooi stond te dansen laat ik achterwege. Je kon mij in mijn jonge jaren altijd vinden bij een paal, op de bar of podium. Nu dans ik alleen nog maar zo op Zumba.:)
De avond komt ten einde en de lampen gaan aan. Een vreselijk moment. Het felle licht schijnt op onze feestelijk verlepte gezichten. Waar ik aan het begin van de avond nog dacht: je mag er best wezen. Denk ik nu: doe maar niet.
En dan vertrekt dochter lief met haar vriendinnen naar de disco die doorgaat tot de nog latere uren. Wij fietsen keurig slingerend naar huis. Eenmaal thuis moeten we altijd even bijkomen. Napraten met een kop thee of borrel.
We sluiten de avond af door nog even te dollen in bed, nou ja dollen. De kwaliteit van de sex is op zo’n tijdstip iets minder dan normaal. Chris is minder hard en ik ben te moe/slap om een sprankelende sessie te geven. Maar goed we hebben elkaar de hele avond uitgedaagd en willen nu ontlading. In een roes vallen we in slaap.
Veel te snel wordt het zondagochtend. Mijn kuiten doen pijn. Mijn hoofd doet pijn. Duffe ogen kijken me aan in de spiegel en zeggen SUKKEL! Samen gaan we in een warm bad, drinken veel water en zeggen, “Dit doen we nooit meer”.
Vrijdagmiddag, app van bff. Vanavond een drankje doen in de stad?
Ik: Ja, Leuk!
I’m weak, and what's wrong with that?
.......Zucht
Liefs Alicia
Hieronder kunnen je vrienden zich aanmelden. Jullie krijgen beiden gelijk een beloning van 125 Yp. Je kunt het helemaal bewerken en op maat maken. Weghalen is ook heel eenvoudig met het rode kruisje als je er met je muis op gaat staan.
