alleen met kerst 2018

Dit voorjaar dacht ik dat ik het nu eens zou gaan doen, genieten. Lekker langs de waterkant met een hengel of twee, schepnet bij de hand en een onthaakmatje op de grond. Wat was dat lang geleden.  Veertien jaar om precies te zijn. Toen aan het Haringvliet met een tentje nachtvissen op karper. Samen met een neefje van me. Daarmee was ik ook naar Frankrijk geweest. Twee geweldige weken. Vangen deden we daar aan de vleet. Gemiddeld iedere twee uur was het wel raak.

Toen aan het Haringvliet. We hadden het tentje opgezet en de hengels uitgegooid. We gingen liggen en twee uur later werd ik wakker met een gigantische migraine aanval. Ik was niet in staat om ook maar iets te doen. Ik kon mijn busje niet meer rijden, mijn hengels en tentje niet meer opbergen. Alles was te veel.  Wat nu te doen. Mijn neefje had nog geen rijbewijs, mijn vrouw geen auto,  hoe kwam ik thuis. Ik liet mijn neefje naar de ANWB bellen of zij iets konden doen. Binnen drie kwartier stond mijn busje op een wagen en onderweg naar huis. Wat een service.

Thuis aangekomen kon ik niet naar bed. De pijn was te erg. Na overleg met de huisartsenpost en de apotheek kon ik mijzelf injecteren. Daarna kon ik naar bed, niet dat de hoofdpijn over was maar op de een of andere manier raakte die pijn me niet meer. Ik kon slapen niet wetende dat dit nog maar het begin zou zijn.

Na die nacht zou ik niet meer dezelfde zijn. Er was iets veranderd.  Och het was niet mijn eerste migraine aanval die ik had. Niet de eerste keer dat ik mijzelf moest injecteren en toch voelde ik de volgende dag een nieuw fenomeen. Een vreemd gevoel in mijn hoofd. Een vaag gevoel van afvlakking. Ik vertrouwde het niet helemaal en ging naar de huisarts. Deze zei dat ik maar naar een haptonoom moest, die zou wel kijken wat er met me aan de hand was. Ik kreeg een recept mee voor een volgende spuit en een verwijsbrief.