Hoe het begon

Na een mislukte relatie, kwam ik een man tegen via een datingsite. We chatten wat en na verloop van tijd maakten we een afspraakje. Hij had een schitterend bos rozen voor me gekocht, zo'n grote bos had ik van mijn leven nog nooit gehad en ik was erg onder de indruk. We gingen uit eten, hij had een tafeltje gereserveerd en het werd een gezellige date, die vroeg om een vervolg. Hij was charmant, soms wel een beetje te, maar dat liet ik maar gewoon gebeuren, ik was immers niets gewend. Mijn ex had helemaal niet iets van het galante over zich, dus hiermee werd ik super verwend, toch had ik beter moeten weten. Hij hield de deur voor me open, nam mijn jas aan, schoof mijn stoel aan en zorgde dat het me aan niets ontbrak. Het toetje was ook spectaculair, zo'n ijsje, met vuurwerk, wat je samen opeet. Het was heel romantisch en ik was verkocht.

Gesprek

We hadden al veel gesproken via de chat, maar nu konden we het gesprek face to face voeren en dat was toch prettiger, zo zei hij. Hij wilde me eigenlijk al veel eerder uitnodigen, maar zijn werk liet dat niet toe. Hij was vrachtwagenchauffeur en reed op Internationaal vervoer. Hij zou het leuk vinden als ik eens met hem mee zou gaan. Zelf had ik nog niet veel van het buitenland gezien, dus dit klonk wel erg aanlokkelijk. Wie weet, misschien in de toekomst, dacht ik. Ik vertelde over mijn scheiding en de verkoop van het huis, wat nog niet erg wilde vlotten. Hij vroeg hoeveel het huis eigenlijk waard was en ik vertelde hem dat, zonder erbij stil te staan. Het was een domme zet, maar dat had ik nog niet door. Ik dacht juist dat hij heel erg met me begaan was, maar het bleek allemaal zo heel anders te zijn.

Het huis was verkocht

Het grote nieuws kon ik al snel vertellen, het huis was verkocht! Binnen een paar dagen zou ik eindelijk wat geld om handen hebben en rond kunnen gaan kijken voor een deugdelijke auto en misschien een beter onderkomen. Maar hij had zijn plannetje al klaar! Ik werkte in die tijd, in een verpleeghuis, maar had rugklachten gekregen, waarschijnlijk door de verhuizing en de stress, waardoor ik even niet kon werken. Ik kwam bij de bedrijfsarts en mijn vriend ging mee. Hij bleef netjes wachten toen ik bij de arts was, maar toen ik buiten kwam, zei hij, dat we direct naar zijn huis moesten, want er was een deurwaarder die zijn huis wilde leeghalen. Ik begreep er niets van, want hij had een goede baan en hij had me verteld, dat hij nog een heel groot bedrag tegoed had, hoe kon dit nu? Hij vertelde, dat het er ook aan zat te komen, maar in de transportwereld zijn ze niet zo snel van betalen, het kon wel 2 maanden duren, eer ze hun rekening betaalden. Nu moest hij de deurwaarder direct 20,000 euro betalen, anders werd er beslag gelegd op zijn spulletjes. En nu ging ik de mist in, want ik bood hem aan, die 20. 000 euro voor te schieten. Liefde maakt blind!

Hij keek me aan

Nee, dat wilde hij niet, maar de helft, dat zou prima zijn, dan zou hij die deurwaarder direct bellen, maar dan moest ik het geld wel contant hebben, dus moesten we dat bij de bank gaan halen. Hij zou een schuldbekentenis maken en alles aan me terug betalen. Ik ging akkoord. Hij belde de deurwaarder en die ging akkoord, mits het diezelfde dag nog betaald werd op hun kantoor. We reden naar zijn woonplaats, maar onderweg stopte hij bij een benzinestation. Even een bakkie koffie halen, voor de schrik, zei hij. We hadden beide een bekertje koffie, toe hij me vroeg mee naar buiten te gaan. Daar ging hij ineens op zijn knieën en vroeg me ten huwelijk! En ik? Ik zei ja! Liefde maakt blind!

Huwelijk

Het ging allemaal heel snel, het huwelijk was zo geregeld, een prachtige locatie, mooie trouwjurk, hij in het pak, eten in een luxe restaurant en als klap op de vuurpijl een feest aan boord van een prachtige feestboot. Maar alles werd betaald door mij. Zijn geld was nog steeds niet binnen. Hij wilde ook, dat ik mijn baan op zou zeggen en met hem mee zou gaan op de vrachtwagen. Ik zou dan zijn bijrijder zijn en we zouden samen verre reizen gaan maken en veel plezier hebben. Het idee, dat hij 2 weken weg zou zijn, terwijl ik hier in Nederland zou zitten, was voor hem, maar ook voor mij, niet echt een leuk vooruitzicht, dus ik nam ontslag en ging met hem mee, naar verre oorden.