Als ik later groot ben ....

Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik in het tweede jaar van het voortgezet onderwijs moest kiezen van mijn ouders wat ik later wilde gaan worden. Dat deze keuze gemaakt moest worden had te maken met de overgang  van het tweede leerjaar naar het derde. Koos ik die ene kant dan koos ik voor de administratieve kant. Koos ik de andere kant (wat wel hoger was), dan was het allemaal commercieel. 

Hoe kan je nou met je 14 jaar weten wat je later worden wil. Mijn ouders waren ook nog eens zo slim om heel duidelijk aan te geven dat die ene kant meer perspectief voor de toekomst bood dan de andere. Maar daar kwam ook mijn gevoel bij kijken, want naar die zogenaamde mindere kant gingen juist wel al mijn vrienden. Vrienden waardoor school toch net iets leuker werd. Vrienden waardoor je eigenlijk überhaupt naar school ging. Dus de keuze was toen eigenlijk of mijn toekomst of mijn vrienden. Want hoe je het ook bekijkt, als ik voor mijn toekomst zou kiezen, zouden de vriendschappen verwateren. Door verschillende roosters en uiteindelijk andere interesses. 

Wat heb ik mij klote gevoeld, onbeschrijfelijk. Maar een slimme meid is op haar toekomst voorbereid. Dus deze meid koos inderdaad voor haar toekomst. Gelukkig zijn die vrienden van toen nu nog steeds mijn vriendjes, al zijn we elkaar wel een tijdje uit het oog verloren. Ik heb nog een prima tijd op school gehad en ontiegelijk veel geleerd. Al zag ik dat toen echt wel anders in. Die vrienden die naar de andere kant gingen zijn allemaal goed terecht gekomen hoor. En de jongeren van mijn gekozen kant ook, maar niet in de commercie. Ik heb er enorm veel aan gehad en nog steeds pluk ik de vruchten van die opleiding. 

Maar dat ik door ging met leren had niemand ooit verwacht, zelfs ik niet. Dat er jaren tussen hebben gezeten is jammer, maar wel goed geweest. Op mijn 16^de wist ik namelijk nog steeds niet wat ik wilde worden. Wist jij dat wel dan? Ik vond alles leuk, elk beroep had zo zijn eigen charme. Maar goed rond mijn 27^ste wist ik het wel. Ik zei toch een paar jaartjes, oke het zijn er uiteindelijk 11 geworden. In de tussenliggende periode heb ik veel gewerkt.