Toen ik nog een klein meisje was die door moeders naar bed gebracht werd ging dat altijd gepaard met het opzeggen van dit gebedje. Het schijnt eigenlijk een liedje te zijn maar ik zou niet weten hoe dit dan gezongen zou moeten worden:

Als ik ‘s Avonds slapen ga
Volgen mij veertien engeltjes na
Twee aan mijn hoofdeind
Twee aan mijn voeteneind
Twee aan mijn linkerzij
Twee aan mijn rechterzij
Twee die mij dekken
Twee die mij strekken
Twee die mij wijzen
Naar ‘s hemels paradijzen

Ik vond dat altijd een fijn ritueeltje en ik keek uit naar de "hemels paradijzen" want dan werd ik nog eens stevig toegestopt zodat de dekens  lekker strak om me heen zaten. Nu ik ouder ben vraag ik me af wat ze bedoelen met "'s hemels paradijzen". Ik heb er nu een andere associatie mee. Voor mij betekende dit toen ik klein was "fijn dromen gaan".

Dit gebedje heb ik ook wel eens opgezegd toen mijn eigen kinderen nog klein waren en niet konden slapen. Maar ik geloof dat dit niet structureel was, het was meer sporadisch en ik denk dat als ik het zou vragen zij het zich niet eens zullen herinneren. In tegenstelling tot "Naar bed, naar bed, zei Duimelot".

Loading full article...