Toen ik nog een klein meisje was die door moeders naar bed gebracht werd ging dat altijd gepaard met het opzeggen van dit gebedje. Het schijnt eigenlijk een liedje te zijn maar ik zou niet weten hoe dit dan gezongen zou moeten worden:
Dit gebedje heb ik ook wel eens opgezegd toen mijn eigen kinderen nog klein waren en niet konden slapen. Maar ik geloof dat dit niet structureel was, het was meer sporadisch en ik denk dat als ik het zou vragen zij het zich niet eens zullen herinneren. In tegenstelling tot "Naar bed, naar bed, zei Duimelot".
Dit heb ik wel heel lang gebruikt. In eerste instantie om bedtijd aan te kondigen. Dan maakte ik een vuist en begon ik met mijn duim te wiebelen en zei "Naarrrrrrrrr beddddd, naarrrrrrr beddddd" en toen ze klein waren vonden ze dat geweldig. Samen het gedichtje opzeggen en de vingers laten "praten". Ik herinner me nog die minivingertjes die los van elkaar probeerden te bewegen. Zo schattig. Daarna volgde de tijd dat ze het moeiteloos mee konden opzeggen en mee konden bewegen en dat was ook het moment dat het niet lang meer duurde voordat mijn "naar bed, naar bed" op gezucht en gesteun kon rekenen. Vlak daarna werd "naar bed, naar bed" vervangen door "bedtijd jongens!".
Inmiddels hebben de kinderen de leeftijd dat Duimelot, Likkepot, Langejan, Ringeling en het Kleine Ding niet meer nodig zijn om naar bed te gaan maar soms heel soms dan haal ik ze nog wel eens te voorschijn. Gewoon 'for old times sake'. En tegenwoordig zuchten en steunen ze dan niet meer maar zie ik een glimlach op hun gezicht verschijnen. En is het voor hen net als voor mij is een fijne herinnering.
Reageren op een blog? Dat kan als yoorslid. Lid worden is gratis. Behalve reageren kun je dan ook bloggers volgen of zelf aan de slag als blogger. Je hoeft je alleen even hieronder aan te melden:
Misschien ook wel leuk om te lezen:
Like it
Applause
QR Code
