Het valt me op dat je heel erg in de ''je'' vorm schrijft in plaats van in de ''ik'' vorm, terwijl het over jou gaat. Alsof je afstand neemt van jezelf. Je laat veel van vrienden afhangen, terwijl er zoveel in jezelf te halen valt. Dat vrienden het moeilijk... Show moreHet valt me op dat je heel erg in de ''je'' vorm schrijft in plaats van in de ''ik'' vorm, terwijl het over jou gaat. Alsof je afstand neemt van jezelf. Je laat veel van vrienden afhangen, terwijl er zoveel in jezelf te halen valt. Dat vrienden het moeilijk vinden waar jij doorheen gaat, dat vind ik niet zo gek. Jij hebt met iets zo ongrijpbaars te maken voor de gemiddelde mens. Het zijn niet de makkelijkste gevoelens. Dat valt niet of moeilijk uit te leggen. Maar probeer jouw welzijn of geluk niet te verbinden aan je vrienden maar dit binnen jezelf te voelen. Alleen jij hebt de macht daar bij te komen en niemand anders. Al is het natuurlijk van wezenlijk belang dat je je gesteund voelt en is het goud waard als je iemand in je omgeving hebt die luistert naar dat wat er in jou omgaat, hoe zwart en donker je gedachten/ gevoelens ook zijn. Het zijn jouw gevoelens en die zijn nooit verkeerd! Ze zijn hoogstens moeilijk in andermans referentiekader te plaatsen waardoor onbegrip ontstaat. Het is niet dat je vrienden dat willen, ze kunnen vaak niet anders omdat het iets is wat boven hun pet gaat. Het uitzichtloze waar jij mee te kampen hebt, dat draag je ook op anderen over. Daar valt nauwelijks mee te dealen. Jij kunt dat al niet, laat staan iemand die nog nooit eerder met dergelijke gevoelens te maken heeft gehad. Desalniettemin is het goud waard gewoon gehoord te worden, erkend te worden in je gevoel en in je zijn. Zonder oordeel en zonder meteen de reddingsboeien uit te gooien. Helaas is dat in de praktijk makkelijker gezegd dan gedaan. Ik hoop zo voor je dat je iemand in je omgeving hebt die dat wel kan, het is je zo gegund! Je bent het waard om naar te luisteren en je bent het waard om te voelen wat je voelt, ook als dat niet te bevatten is voor een ander. Neem eens een kijkje op deze link, misschien heb je er wat aan:
Dankjewel voor deze woorden. gelukkig heb ik iemand die naar me luisterd en me begrijpt. Dat is wederzijds en intussen kan ik afscheid nemen van heel veel mensen die me hebben laten vallen. Zonder wrok, maar met een gevoel van een last die je laat vallen.... Show moreDankjewel voor deze woorden. gelukkig heb ik iemand die naar me luisterd en me begrijpt. Dat is wederzijds en intussen kan ik afscheid nemen van heel veel mensen die me hebben laten vallen. Zonder wrok, maar met een gevoel van een last die je laat vallen. Want uiteindelijk neem je ze als een last mee, daar heb je ook niets aan. Ik heb mijn rust nog niet helemaal gevonden, maar het komt wel steeds dichterbij.
Ik had nooit geen vrienden. Had ik ook geen gezeur. Sinds ik hulp heb gezocht laat ik mensen wat meer toe. Soms zijn ze er gewoon. Dat is even wennen maar wel fijn. Maar het moet geen claim relatie worden dan ben ik weg. Ook merk je wel hoelanger je depresief bent hoe meer de omgeving weg blijft. Nou ja dat is dan zo.
Reken er maar op dat er weinig over blijven! Op dit moment ben ik ineens weer een paar vrienden armer omdat ze mij niet begrijpen willen. Zij willen heel graag vrienden, maar als je niet gezond bent kun je niet alles en dan word je ook nog eens geclimd. Ik... Show moreReken er maar op dat er weinig over blijven! Op dit moment ben ik ineens weer een paar vrienden armer omdat ze mij niet begrijpen willen. Zij willen heel graag vrienden, maar als je niet gezond bent kun je niet alles en dan word je ook nog eens geclimd. Ik ben zover dat ik het nog maar eens heb uitgelegd, dat wekte alleen maar een gefrustreerde vriendin en vriend op, die me zelfs gingen pesten en uitdagen op facebook. Ik heb de vriendschap dan ook maar beëindigd, helaas, het zij zo.
Ja mensen willen niet weten, ik geloof dat het één van mijn vaste slogans is geworden.
Pijn, verdriet, mensen kunnen er niet mee omgaan, en dan val je in een zwart gat, en enige wat je doet is zelf mensen nog proberen op te krikken, tot je niet meer kan. Helaas zal men niet bijleren vrees ik.
Nee, ik kan mezelf niet helpen, ik heb daar hulp bij nodig, net als heel veel mensen. Er is verschil tussen depressief zijn en een echte depressie hebben. Mensen met PTSS kunnen zichzelf niet helpen. Die hebben echt hulp nodig.
https://yoo.rs/useroverview/77631/Blijvend%20anders
Pijn, verdriet, mensen kunnen er niet mee omgaan, en dan val je in een zwart gat, en enige wat je doet is zelf mensen nog proberen op te krikken, tot je niet meer kan. Helaas zal men niet bijleren vrees ik.
Jij zelf..